122. De sancto Alexio.

la. Haec est dies digna cultu,
In qua de mundi tumultu
Dei fruiturus vultu
Conscendit Alexius:

1b. Legi mentis repugnantem
Legem membrorum calcantem,
Quem et hostem superantem
Traxit Dei filius.

2 a. Namque manens Impollutus,
Natum virginis secutus,
Postquam literis Imbutus,
Copulatur virgini;

2 b. Quam suppressa voluptate
Christi fervens caritate
Monita virginitate
Reliquit certamini.

3 a. Hunc nobilitas ornavit
Naturae, quam superavit
Ejus et plus decoravit
Mente morum claritas:

3 b. Despecto fuco decoris
Vani fastuque tumoris,
Crucem ferre salvatoris
Quem cogebat caritas.

4 a. Qua devictus abnegavit
Semetipsum, conculcavit
Mundum, carnem subjugavit
Servire spiritui.

4b. Cum renuntians nativo
Solo motus flatu divo
Dominatur sensitivo
Pauper appetitui.

5 a. Annis decem septem junctis
Exsul et Ignotus cunctis
Acriter dolore punctis
Degebat parentibus;

5 b. Per Imaginis laudari

Vocem cum coepisset, mari
Se commendans Ignorari
Vult mutatis gressibus.

6 a. Hinc latens tot annis actis
Domo patris dormit, tactis
Stupore perpensis factis
His parentum mentibus.

6 b. Aeger non remansit unus,
Quin reduxit voti munus,
Tangens hoc dum fertur funus
Ejectis daemonibus.

7 a. Aeternorum jam possessor,
Beatissime confessor,
Sis pro nobis Intercessor
Apud regem gloriae;

7 b. Quo dignetur liberare
Culpis vinctos et salvare
Tuae vacantes praeclarae,
Tam dulci memoriae.

8 a. Christe, da, quem veneramur
Et quem laudare conamur,
Ut vestigia sequamur
Spretis vanitatibus.

8 b. Mente pia deprecamur,
Mundi curis eruamur
Condigneque compungamur
Pro nostris reatibus

9 a. Sicque nostra praesens vita,
His terrenis Irretita,
Hic expediatur Ita
Virtuosis actibus,

9 b. Ut a viciis mundati
Moribusque decorati,
Veste carnis spoliati
Jungamur coelestibus.