140. De sancto Blasio.

la. Laetetur ecclesia
fidelium,

11). Exsultet pro gloria
plebs martyrum.

2 a. Quam adeptus inclitus
est hodie Blasius,

2b. Non deceptus coelitus
in promissionibus.

3 a. Deum timuit credens
illi sedulus, ob hoc
ipsius non est
merces evacuata.

3 b. A Deo non recedens
spe, misericordia
divina mente
solatur oblectata.

4a. Caritate Dei succensus
corde mundo coelitus
est illuminatus.

4b. Armatura tali defensus
demonstratur animo
nunquam conturbatus.

5 a. Ob ejus merita

virtutum praecellentia
extollat plebs pia
imbutum hunc prudentia,
spernit gloriam,
fugit plebem noxiam,
petit eremum,

5 b. Ut tempus redimat
diebus malis, faciat
virtutes mirandas
in rebus claris effandas,
mansueti fere
cernuntur mansuescere
ad imperium.

6 a. Obsequii feris
pro solatio
redditur
cum medela
pia benedictio,
redeunt
sic alacres ad arva.

6b. Deprehensus tali
ex miraculo
trahitur
ad praesidem,
laetus ex oraculo
mystico
offerendus hostia.

7 a. Incredulos convertit
docendo,
debiles reiiciens
curando.

7 b. Redarguit praesidem
dementem,
sustinet fustibus se
caedentem.

8 a. Ter in carcerem truditur.
diris ungulis
suspensus equuleo
vexatus.

8 b. In lacum aquae mittitur
mirisque modis
sub ipsius corpore
densatur.

9a. Tandem capite
truncatur, cohortem
secum plurimam consortem

9b. Fecit meriti

et mercedis boni,
summi ac perennis doni.

10 a. Laetatur nunc in Domino,
contemplatur praemia
justorum,
majestatem Dei.

10b. Nobis precum suffragio
deposcat eximium
solamen
vultus nostrae spei.