129. De s. Antonio Eremita.

la. Inter choros supernorum
Adsint chori monachorum
Ad laudem Antonii,

1b. Sit laus concors nunc eorum,
Sit solemnis nunc amborum,
Dies haec est gaudii.

2 a. Hunc Aegyptus virum profert,
Et hunc mundo Christus offert
In exemplum populi,

2 b. In aetate puellari,
Sed In virga regulari
Mare transit saeculi.

3 a. Vitam solitariam,
Summam et eximiam,
Primus demonstravit

3 b. Vita fulgens eminus.
Plures ad se protinus
Fratres advocavit.

4 a. Hic Elias pari motu
Cibo panis, aquae potu
Contentus et pallio,

4 b. Zelo legis roboratus
Pharaonis equitatus
Mergit legis fluvio.

5 a. Doctos vincit, reges monet,
Fratres docet, ut vox sonet
Ad Dei magnalia;

5 b. Hostes pellit, morbos sanat
Et ex ejus lingua manat
Dei laus et gratia.

6 a. Ejus beneficio
Salutem Instructio
Multis operatur,

6 b. Mundum replet germine,
In coelorum culmine
Tandem sublimatur.

7 a. Latet lumen In latema,
Joseph agnus In cisterna,
Sed praevisor omnium

7b. Ossa servat Elisaei,
Ut arderet amor Dei
In corde fidelium.

8a. O quam dignum, quam ac-
ceptum
Apud Deum est adeptum
Honoris fastigium,

8 b. Junctus sanctis eminenter

Quo nos juvat affluenter
Virtutum suffragium.

9 a. Ergo laudes Antonio
Chorus clamet egregio
Mente prona,

9 b. Surgat sursum affectio,
Gaudens poscat haec concio
Dei Dona.

10 a. Et tu, pater, sic adesto
Tuo gregi semper praesto
Mente semper sedula,

10 b. Et In mundo nos condueas,
Et a mundo nos educas
Victuros per saecula.