193. De sancto Jortoco.

la. Laudes Christo persolvamus,
Nos qui sancti celebramus
Jodoci solemnia,

1b. Pater nobis opem mittat,

Cujus vita nos invitat

Ad coeli palatia.

2 a. Rege natus et regina
Coelos gliseit et divina
Deitatis gratia.

2 b. Mundum sprevit et terrena,
Mente quaerens Deo plena
Paradisi gaudia.

3 a. Coetus noster hinc applaude,
Hunc honora dignum laude,
Qui vivit in gloria.

3 b. Sciant omnes et singuli
Liquit gloriam saeculi
Et patris imperia.

4 a. Regna fugit et patriam
Ac subivit per Sauliam
Pontini confinia,

4b. Tunc sub duce requievit,

Ibi Christo acquievit

Et ejus servitio.

5 a. Huic se viro demonstravit,
Quando panem impetravit,
Deus vultu proprio:

5 b. Panis datus non ingratus,

Immo cito reparatus

Divino consilio.

6 a. Deo panem hic divisit,
Deus naves huic remisit
Plenas beneficio.

6 b. Victum cunctis vir erogat,
Capit quisque, quantum rogat,
Respondente copia.

7 a. Ruunt omnes cum gaudio,
Sed vir Dei prae taedio
Fessus linquit omnia;

7 b. Inde transit ad deserta,
Deum sequens fide certa
Fugit transitoria.

8a. Lustra terens hic ferarum
Non horrescit vim earum,
Sedat quaeque noxia,

8 b. Manu sua cogit aves,
Feri, lupi sunt suaves
In ejus praesentia.

9 a. Opus fuit mirabile,
Ala fallitur aquilae
Prece viri saucia,

9a. O quam pura genitura
Fuit iste, Jesu Christe,
Vitae vitans devia.

10 a. Vana spernens et levia,
Manu tenens non devia
Invia et non in via
Fecit domicilia.

10b. Romam vadens non moratur,
Revertenti presentatur
Quaedam caeca, quae sanatur
Prece justi praevia.

11a. Hinc reversus ad altare
Stans et debens celebrare,
Dextram vidit consecrare
Gubernantis omnia.

11b. Clausus tandem in tumulo,
Quantus fuit in saeculo,
Caro probat miraculo
Vitae viri conscia.

12 a. Quam cummale duxscrutatur,
Dum superbit, dum inflatur,
Morte turpi condemnatur,
Sic a Deo castigatur
Furentis insania.

12 b. Confessoris oratio,
Cujus fuit haec ultio,
Nos sanctorum consortio
Jungat;Amen haec concio
Sonet cum laetitia.