230. De s. Maria Magdalena.

la. Monti Sion dat virorem
Hos Hermon et viror florem
Fecundum in gratia;

1 b. Ad honorem Magdalenae,
Roris hujus imbre plenae,
Sollemnicent omnia.

2 a. Rigans montes gratiarum
Ad convallem lacrimarum
Ros coelestis effluit ;

2 b. Ibi jacens Magdalena,
Lacrimarum imbre plena,
Christi pedes abluit.

3 a. Abluentis cor fecundat
Et tergentis corpus mundat
A culparum sordibus ;

3 b. Mandat pacem osculanti
Et unguentis abundanti
Largus est muneribus.

4 a. Auster fugans aquilonem,
Lux illustrans rationem
In amorem perficit;

4 b, Grande signum pietatis,
Mox purgatam a peccatis
Sibi sponsam efficit.

5 a. Dulcis luctus, dulcis clamor,
Dulcis magis ardens amor
In tali connubio ;

5 b. A dilecti nulla sorte

Nec in vita nec in morte
Laxatur obsequio.

6 a. Lugens adstat morienti,
Sed congaudet resurgenti
Ejus narrans gloriam,

6 b. Et regnantem confitetur,
Dum in rape profitetur
Vitam solitariam.

7 a. Novis modis ibi rapta,
Novis demum donis apta,
Sponsi gaudet praemiis;

7 b. Ad banc partem, quam elegit,
Ducat nos, qui mundum regit,
Ejus patrociniis.