197. In Nativitate s. Johannis B.

la. Praecursoris et baptistae
Digne nos gaudere, Christe,
Praesta natalitio,

1b. Cujus multa adnotanda
Et plurimum admiranda
Docet generatio.

2 a. A senibus procreatus
Innuit, quod finis datus
Est legi Mosaicae,

2 b. Quod loquelae subtractio
Patris probat, quae filio
Nato redit mirifice.

3 a. Lingua tacens finem legis,
Loquens notat novi regis
Gratiae initium,

3b. Cujus se promptum monstravit
Praeconem, cum exsultavit
Matris intra gremium.

4 a. Hunc Johannem nominavit
Angelus et indicavit
Vocandum parentibus,

4b. Quem Deus sanctificavit,
In ventre praedestinavit
Prophetam in gentibus.

5 a. Dominus dixit de eo,
Quod non erat major eo
Inter natos mulierum,

5 b. Iste Christum baptizavit
Et digito demonstravit
Tollentem sordes scelerum.

6a. Hic Elias aestimari
Sive Christus reputari
Noluit, immo negavit,

6 b. Sed praeconem novae legis
Et nuntium novi regis
Se praemissum affirmavit.

7 a. Baptismi poenitentiae
Primus fuit et gratiae
Praedicator eximius,

7 b. Hic vitam, quam praedicavit,

In deserto consecravit

Vivendo austerius.

8 a. Cilicium fuit vestis,
Aqua potus et pro escis
Mel et locustas habuit.

8 b. Non arundo levitatis,
Sed columna veritatis
Cunctos constanter arguit.

9 a. Ejus os Deus posuit
Ut gladium et acuit
Ad reserenda vitia,

9 b. Ut velut missa sagitta
Plebis penetraret ita
Cordium duritiam.

10 a. Magne praeco veritatis.
Tuae magnanimitatis
Muni nos praesidio.

10 b. Ut hostibus superatis
Sanctorum societatis
Perfruamur praemio.