142. De sancto Claudio.

1. Confessoris incliti,
Fideles, concinnite
Claudii solemnia.

2 a. Lux illuxit gratior,
Orbi celebratior
Canora symphonia.

2b. Cujus rubens oritur
Fulgor, hostis scinditur
Ardor aegris, Sirius

3 a. Neque coelum lumine
Laevo tristat, limine
Panso nitet lucifer.

3 b. Cedunt ignes fulminis,
Praesagi cum praesulis
Jam natale rutilat.

4 a. O nomen beatius,
Astris luculentius,
Fama pollens strenua,
Vota sonant annua;

4 b. Priscis vigens saeculis,
Reverendum populis,
Pubis morbis effera
Plausu fremit libera.

5 a. Haec sunt laudi tuae, Claudi,
Pergunt claudi, vetant claudi
Preces clara lumina.

5 b. Sed inanes lugent manes,
Post immanes cursus manes
Supervectus sidera.

6 a. O professor sacrae legis,
Dum incultos saltus legis,
Bepubeseit senium.

6 b. Ut sol terris incaluit,
Rorem ridens ver impluit
Prata fundunt lilia.

7 a, Apes insidunt floribus,
Aether iungit clangoribus,
Hoc silvae frondent foedere,
Hocstrepit campus murmure

7 b. Sic infectum eluitur
Scelus, flammis exuritur
Spiritus sancti contio,
Auctore recto conscio.

8 a O catervae spes vivida,
Arma viperae lurida
Insonti manu contere,
Amnes snlcet Stygios.

8b. Ut infracti revirescant
Servi, flores nec arescant
Saeviente solstitio
Messes per Eliseas

9. Resoluto spiritu
Gloriemur exitu.