117. De sancto Achatio.

la. Digne recoluntur digni
Christi martyres benigni,
Portitores sacri signi,
Sancti decem milia.

1b. Ex terrestribus coelestes
Fiunt crucifixi testes,
Spernunt terrenorum vestes
Fulti Dei gratia.

2 a. Convenerunt cum Romanis
Caesares cum viris vanis,
Immolare diis profanis
Pro vincendis hostibus.

2 b. Eufratenses, Gadereni,
Ut rebellione pleni
Armis bellicis sereni
Stabant In agminibus.

3 a. Motis castris Adrianus

Et Antonius Romanus

Adversariorum manus

Fugiunt de proelio.

3 b. Militares autem viri
Perstiterunt Instar tyri
Novem mille actu miri
Misso coeli nuntio.

4 a. Juvenis his apparebat,
Qui audiri se monebat
Et In fide Instruebat
Alloquens Achatium.

4 b. Lacum hostes Incurrebant,
Nam ab angelo timebant,
Qui resistere volebant
Petunt praecipitium.

5 a. Interemptis Inimicis
Erat angelus amicis
Verbum vitae dans felicis
Velut Jesus medius.

5 b. Ararat tunc pervenerunt
Angelique descenderunt,
Septem numero fuerunt,
Unde stupor nimius.

6 a. Mira Illic narrabantur,
Hinc peccata plangebantur,
Angelique ferebantur
A sanctorum oculis.

6 b. Ad futura animati
Quaerebantur hi beati,
Principesque sunt turbati
Cum eorum populis.

7 a. Reges quinque demandantur,
Ut sic sancti occidantur,
Veniunt et trucidantur
Diris cruciatibus.

7 b. Tunc In martyrum agone
Sicut Christi passione
Ante punctum horae nonae
Signa patent omnibus.

8 a. Idolis non offerebant,
Unde nullae convertebant,
Vitam cruce finiebant
Pares suo Domino.

8 b. Recte tales recoluntur,

Quorum preces non pelluntur
Sed In coelis audiuntur
Sine finis termino.

9 a. Viros Istos Invocemus,
Horum festum celebremus,
Passionem pertractemus
Habituri gloriam.

9 b. Martyres pro Jesu passi,
Nobis qui nunc sumus bassi,
Ne deficiamus lassi
Impetrate gratiam.