Incipit Psalmus CXXIV. Feliciter Canticum Graduum.

Qui confidunt in Domino, sicut mons Sion non commovetur in aeternum; qui habitat in Hierusalem, montes in circuitu ejus, et Dominus in circuitu populi sui.

Est enim mons Sion civitati Hierusalem imminens: est autem eadem civitas ita posita, ut circa Xxiiic ipsam plures sint montes. Qui ergo confidit in Domino, illum profectum habebit, ut sit sicut mons Sion. Non enim Hierusalem ipsa sanctificationem habitantibus afferebat, ut habitatio ejus firmata esset aeterna: cum exinde sacrilegia, caedes prophetarum, judicium mortis in Deum, fuga Apostolorum, Crucis scandalum sit. Habitantes autem in eam quoties captivi? quoties perempti? ad ultimum civitas eadem funditus diruta est. Hierusalem itaque eversa populi ejus exstincti sunt: hodie in ea non Sacerdos, non Propheta, non princeps. Et quomodo habitatio ejus non commovebitur in aeternum? et Dominus in circuitu populi ejus? sed quia in hoc monte fructus Prophetiae nullus est, quid in monte intelligi oporteat Esaias docet, montem Domini excelsum significans ad quem gentes venturae essent. Ecce mitto in fundamenta Sion lapidem praeclarum, electum, angularem, pretiosum; et qui credit in eum non confundetur (Es. XXVIII, 16) . Hoc in loco fundamentum Christum significat; per quem beata illa Ecclesia Xxiiid intelligi videtur, quam Apostolus alio nomine Hierusalem nuncupat dicens: Quae nunc est Hierusalem serviens cum filiis suis (Gal. IV, 25) : ea autem quae sursum est Hierusalem, libera est, quae est mater nostra. Habemus ergo montem Sion Domini, habemus et civitatem Dei Hierusalem: et nomen montis interpretatio est speculatio. Sequamur ergo Apostolum, sequamur Evangelium, sequamur Prophetas. Confidamus in Domino, qui mons dictus est: habitemus nunc in Ecclesia Hierusalem, quae non move tur in aeternum.

Xxiva Et Dominus in circuitu populi sui ex hoc et usque in seculum. Hoc in loco in circuitu populi Evangelium significat. Namque cum ad Moysem Dominus dixisset: Ecce angelus meus antecedet te; ille respondit: Nisi tu mecum ambules, ne me expellas hinc (Ex. XXXII; 34. XXXIII, 15) . Bonum quidem praesidium Angeli, sed melius Domini: multis enim anima nostra laqueis appetitur, multis adversus nos armis dimicatur. Sciens ergo Dominus non adversus carnem et sanguinem nobis pugnam esse, sed adversus mundi hujus potestatem, ait Evangelia consummans: Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usque in consummationem saeculi (Matth. XXVIII, 20) .

Qui non relinquit virgam peccatorum super sortem justorum; ut non extendant justi in iniquitate manus suas.

In virga potestatem intelligi convenit. Virgam accepit Moyses, qua posset facere signa: fuit et virga Aaron, fuit et virga Pharao, fuit et virga Nabuchodonosor. Ergo in circuitu nos Deus custodit; Xxivb ne super sortem nostram peccatorum virga derelinquatur. Veniunt quidem tribulationes, sed non permanent: veniunt persecutiones, sed non persistunt. Non enim super sortem nostram peccatoris virga derelinquitur; Dominus namque in circuitu populi sui est in aeternum. Quam autem retributionem a Deo mereatur is, qui ab omni iniquitate manus suas abstineat, insequitur dicens:

Benefac, Domine, bonis et rectis corde.

Nam retributio ut bonis, ita et malis non deest; sicut subsequitur:

Declinantes autem ad obligationes adducet Dominus cum operantibus iniquitatem. Qui enim operatur iniquitatem, legis alienus est: qui autem declinat ex lege, transgressor est legis. Ab his ergo mens nostra alienanda est, ne adducatur homo cum operantibus iniquitatem. Qui enim ista universa observaverit homo pacificus, non derelinquit super se virgam peccatoris; sed fide perfecta permanet in aeternum: Xxivc et audiet pro meritis sibi dici: Pax super Israel. Ille est enim pax nostra, qui fecit utraque unum, Dominus noster Jesus Christus, qui est benedictus in secula.