I Unitas hominum cum Christo ob naturam illorum ab eo assumptam.

80. Philosophi veteres, Tullio teste lib. I, Quaest. 0045A Acad., hominem esse censebant, quasi partem quamdam civitatis et universi generis humani, eumque esse conjunctum cum hominibus humana quadam societate. Haud procul ab hac eorum sententia abest Hilarius: cum in Psal. LIV, n. 9, de Christi corporatione ait Universitatis nostrae caro est factus; et in Psal. LI, n. 16: Ut et Filius hominis esset Filius Dei, naturam in se universae carnis assumpsit, per quam effectus vera vitis, genus in se universae propaginis tenet; et num. 17: Verbum caro factum est, et habitavit in nobis, naturam scilicet in se totius humani generis assumens. Pluribus aliis locis idipsum significat; sed luculentum est illud cap. 4 in Matt. num. 12, ubi civitatem supra montem positam, carnem a Filio Dei assumptam interpretatur in hunc modum: Civitatem 0045B carnem quam assumpserat nuncupat; quia ut civitas ex varietate ac multitudine consistit habitantium; ita in eo, per naturam suscepti corporis, quaedam universi generis humani congregatio continetur. Atque ita et ille ex nostra in se congregatione fit civitas, et nos per consortium carnis suae sumus civitatis habitatio. Haud absimili ratione Gregorius Nyss. initio tom. II in I Cor. XV, 8, de Christo loquitur: Corpus ejus omnis est natura humana, cui est admixtus. Ita et Cyprianus in Dominic. Orat. de eodem Domino nostro dicit: Ipse in uno omnes portavit: secum, inquit Augustinus in Ps. LXXXV. n. 1, Nos faciens unum hominem, caput et corpus. Quibus plane consentit Athanasius, Or. 4 cont. Ar., ubi haec Christi verba: Ut omnes unum sint, sicut tu, Pater, in me et ego in te, sic interpretatur: Uti tanquam 0045C omnes a me gestati, omnes unum sint corpus, et unus spiritus, et in virum perfectum occurrant. Quid aliud sibi vult quod ait Cyrillus Alexand. Dial. 1, p. 407: Nos quotquot homines sumus, naturali vinculo in identitatem esse constrictos. Leonem quoque, Ambrosium ac vulgatum Titum Bostrensem eadem loquendi ratione usos esse ostendemus lib. II de Trin., p. 800, n. g.

81. Ob has locutiones videri possent sancti illi Patres existimasse, non singularem, sed universam generis humani naturam a Christo fuisse assumptam. Hoc tamen potius senserint, eum naturae unius ac singularis susceptione universam in ea tenuisse. Non obscura est ea de re Hilarii sententia, cum lib. II de Trin. n. 25, ait: Nos eguimus ut Deo caro fieret, id 0045D est, assumptione, carnis unius interna universae carnis incoleret. Neque vero hoc uni Christo privilegium tribuit, ut in eo omnes existant. Idipsum et de Adam et de Abraham affirmat: de Adam quidem cap. 8 in Matth. n. 5: In Adam uno peccata universis gentibus remittuntur; de Abraham vero cap. 18, n. 6: In uno enim Abraham omnes sumus, et per nos, qui unum omnes sumus, coelestis gloriae numerus explendus est. Ex quo perspicuum est, eos omnes, qui naturae humanae consortes sunt, Hilarii aliorumque Patrum sententia, naturali unitate esse conjunctos. Et uniuntur, quidem in illa massa, ex qua omnes omnino originem habent, et ex qua Christus ipse carnis suae substantiam sumere non recusavit.

0046A 82. Non aliud sibi vult Praesul noster, cum l. VIII, ad haereticos, qui nullam nobis cum Christo nisi consensus unitatem recipiebant, sermonem sic convertit n. 13: Interrogo utrumne per naturae veritatem hodie Christus in nobis sit: ac deinde prosequitur, Si enim vere Verbum caro factum est . . . quomodo non naturaliter manere in nobis credendus est, qui et naturam carnis nostrae jam inseparabilem sibi homo natus assumpsit? Juxta haec Ambrosius lib. IV de Fide, c. 10: Sicut unitatem fateor esse vitae coelestis in Patre et Filio per divinae unitatem substantiae: ita vel divinae naturae, vel Dominicae Incarnationis excepto privilegio, societatem nobiscum vitae spiritalis in Filio esse profiteor per humanae unitatem naturae: Qualis enim coelestis, tales et coelestes. Denique sicut in illo sedemus ad 0046B dexteram patris, non quia cum ipso sedemus, sed quia sedemus in Christi corpore; sicut, inquam, sedemus, in Christo per corporis unitatem, ita et in Christo vivimus per corporis unitatem. Vide ejusdem epistolam 76 ad Iraeneum, n. 8.

83. Ob naturalem illam humani generis cum carne a Christo assumpta unitatem Hilarius in Psal. LI, num. 16 et 17 docet, toti humanae naturae factum esse jus ad regnum Dei; a quo nemo cadat, nisi aut per infidelitatem aut per sterilitatem a Christo, in quo jam velut insitus est, eradicetur, non prohibitus unquam inesse, quia per naturae assumptionem incola sit receptus, sed ob infidelitatis crimen naturae consortio indignus existens. Sic et in Psal. CXLIII, n. 18, salutem carnis suae in contemplatione resurrectionis 0046C Christi gentes jam intueri scribit. In eo enim, inquit in Psal. CXXIV, num. 4, sumus, resurrectionem nostram resurrectione nostri in eo corporis speculantes. Ex quibus confirmatur, quod superiori disputatione satis superque demonstratum putamus, quam non negarit Hilarius Christum ex Mariae substantia carnem assumpsisse cum homines Christo natura unitos ideo affirmarit, quod eam ipsam susceperit carnis naturam atque substantiam qua constamus. Cum autem naturalis hujus unitatis gloriam nulli homini neget; patet quod diximus minus eum ad spiritum Christi, quo soli fideles ac boni cum Deo uniuntur, quam ad corpus illius respexisse.