Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale642
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale644
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale646
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale648
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale650
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale652
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale654
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale656
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale658
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale660
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale662
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale664
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale666
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale668
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale670
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale672
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale674
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale676
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale678
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale680
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale682
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale684
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale686
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale688
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale690
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale692
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale694
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale696
quaestiones sociales, oeconomicas, politicas, culturales et religiosas quas
omnibus Nationibus totius orbis. Quid sibi vult vocabulum «dignum» operi
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale700
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale702
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale704
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale706
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale708
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale710
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale712
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale714
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale716
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale718
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale720
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale722
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale724
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale726
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale728
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale730
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale732
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale734
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale736
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale738
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale740
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale742
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale744
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale746
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale748
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale750
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale752
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale754
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale756
Acta Benedicti Pp. XVI 645
in humanis necessitudinibus Dei amorem ostendit caritas, vim theologicam sa-
lutaremque cunctis iustitiae officiis in terrarum orbe ipsa praebet.
7. Magni proinde bonum commune est ducendum. Quemquam diligere
idem est ac eius bonum velle atque efficaciter eius causa agere. Iuxta singulo-
rum bona, adest bonum, quod cum sociali personarum convictu nectitur: bo-
num commune. Bonum est « omnium nostrorum », quod singuli, familiae atque
coetus medii constituunt, qui in communitatem socialem confluunt.4 Non est
sane bonum per se ipsum conquisitum, sed personarum gratia, quae communi-
tatem socialem participant atque in ea tantum reapse et efficaciter bonum
suum consequi possunt. Iustitiae est et caritatis bonum commune velle et pro eo
operari. Bono communi studere idem est atque hinc curare illinc adhibere
instituta illa universa quae ad iuridicam, civilem, politicam, culturalem ratio-
nem socialem convictum efficiunt, qui hoc modo póleos, urbis, speciem obtinet.
Eo efficacius proximus amatur, quo magis bonum commune colitur, quod veris
necessitatibus occurrat. Quisque christianus ad hanc caritatem vocatur pro sua
vocatione ac pro suis facultatibus pólin attingentibus. Ratio est haec institu-
tionalis - dici potest etiam politica - caritatis, quae non minus est praestabilis
efficaxque quam caritas quae ipsum proximum convenit, haud intervenientibus
póleos institutionibus. Cum id movet caritas, communis boni munus plus valet
quam saeculare politicumque officium. Quidquid pro iustitia agitur, id in illa
divinae caritatis testificatione inscribitur, quae temporaliter operando, aeterni-
tatem parat. Agens in terra homo, cum caritas eum inspirat atque sustinet,
operam dat ut universalis illa civitas Dei aedificetur, ad quam humanae familiae
historia procedit. In societate illa quae ad globalizationem vertitur, bonum
commune eiusque cura non possunt universam hominum familiam non com-
plecti, videlicet populorum Nationumque communitatem,5 ita ut unitatis
pacisque imago hominis civitati praebeatur, atque in antecessum quodammodo
Dei civitas sine saepimentis effingatur.
8. Anno MCMLXVII Litteras encyclicas Populorum progressio evulgans ve-
neratus Decessor Noster Paulus VI, magnum populorum progressionis argu-
mentum sub veritatis splendore atque suavi lumine Christi caritatis collus-
travit. Affirmavit ille Christi nuntium primum esse et praecipuum progres-
sionis elementum 6 atque ipse monita nobis reliquit in progressionis semita
4 Cfr Conc. Oecum. Vat. II, Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et
spes, 26. 5 Cfr Ioannes XXIII, Litt. enc. Pacem in terris (11 Aprilis 1963): AAS 55 (1963), 268-270. 6 Cfr n. 16: l.m., 265.