Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale682

Multum enim ab ordine pendet morali ad quod refertur. De hac re doctrina

socialis Ecclesiae peculiare quiddam tradendum habet, quod nititur hominis

creatione « ad imaginem Dei » (Gn 1, 27), ex quo oritur inviolabilis dignitas

personae humanae, sicut etiam transcendens vis normarum moralium natura-

lium. Ethica oeconomica, si duobus his cardinibus privaretur, periculum adiret

suam significationem necessario amittendi seque instrumentali usui committen-

di; et subtilius disserendo, difficultatem obiret instrumentum sese efficiendi

ordinum oeconomicorum nummariorumque, potius quam eorum errorum reme-

dium. Ceterum, iustificaret etiam collocationem inceptorum quae ethica non

sunt. Oportet deinde ne vox « ethica » modo ideologice discriminatorio adhibea-

tur, cum intellegatur opera non esse ethica quae huiusmodi qualificatione for-

maliter non notantur. Adlaborare oportet - adnotatio hac in re est essentialis! -

non solum ut oriantur ethica instituta vel « ethicae » partes oeconomiae vel rei

nummariae, verum etiam ut tota oeconomia totaque res nummaria sint ethicae

non ob externam quandam nominationem, sed propter observata postulata

quae ad ipsorum attinent naturam. Hac de re perspicue doctrina socialis Ec-

clesiae est locuta, quae in memoriam revocat quomodo oeconomia, cunctis cum

suis elementis, pars sit humanae actuositatis.113

46. Si quaestiones considerantur de vinculo inter societatem et ethicam, nec-

non evolutio quam productionis ordo peragit, distinctio, hucusque facta inter

societates ad lucrum versas et instituta quae lucrum non persequuntur, videtur

realitatem plane explicare iam non posse neque efficaciter futurum aevum

moderari. Superioribus his decenniis magis magisque amplum mediumque spa-

tium inter duo societatum genera exstitit. Illud constituitur consuetis societa-

tibus, quae tamen subsignant socialia pacta Nationes iuvandi incultas; operibus

fundatis quae singulas societates exprimunt; coetibus inceptorum ad fines uti-

litatis socialis directis; varia subiectorummultitudine sic appellatae oeconomiae

civilis atque communionis. Non agitur solum de tertio « ordine », sed de nova

amplaque realitate composita, quae comprehendit partem privatam et publi-

cam quaeque lucrum non excludit, sed illud instrumentum considerat ad fines

humanos socialesque consequendos. Impertiantne hae societates utilia necne,

aut unam alteramve speciem induant quam iuridicae normae important, haud

magni interest pro eorum promptitudine ad concipiendam utilitatem tamquam

instrumentum quo mercatus societasque ad humanam rationem redigantur.

113 Cfr Paulus VI, Litt. enc. Populorum progressio, 14: l.m., 264; Ioannes Paulus II, Litt.

enc. Centesimus annus, 32: l.m., 832-833.