Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale648

cum Constitutione pastorali Gaudium et spes confirmavit.15 Nos quoque Concilii

Vaticani II pondus super Pauli VI Litteris encyclicis necnon universo subse-

quenti Summorum Pontificum sociali magisterio memorare volumus. Quidquid

ad fidei veritatem semper spectat altius vestigavit Concilium, scilicet Eccle-

siam, Deo inservientem, mundo, quod ad amorem veritatemque attinet, inser-

vire. Ex hoc ipso rerum prospectu initium sumpsit Paulus VI, ut duas

praestabiles veritates exhiberet. Alteram quod tota Ecclesia, tota sua natura

actioneque, cum nuntiat, celebrat et in caritate operatur, integrum hominis progres-

sum promovere contendit. Ad eam publicum officium pertinet, quod non in ope

ferenda vel institutione circumscribitur, sed omnes suas vires adhibet serviens

homini promovendo universalique fraternitati, cum libertatis regimine frui

potest. Haud paucis in casibus libertas haec interdictis persecutionibusque im-

peditur aut imminuitur, cum publica Ecclesiae praesentia eiusdem solummodo

caritatis operibus circumscribitur. Altera adest veritas verum hominis progres-

sum ad totam personam eius in omnibus rationibus pertinere.16 Dempta vitae

aeternae exspectatione, hoc in mundo spiritu privatur humanus progressus.

Intra historiam conclusus, periculum adire potest ne ad opes augendas tantum-

modo se tradat; humanitas sic despondet animum praestantiora bona atque

magna liberaliaque incepta appetendi, ad quae universalis caritas impellit. Suis

tantum viribus non progreditur homo, neque ei mere extrinsecus datur progres-

sus. Annorum decursu saepenumero hoc putatum est conditas institutiones

humanitati progressus ius suppeditare affatim posse. Proh dolor in his institu-

tionibus immodica fiducia est collocata, quasi optatum propositum per se ipsae

consequi possent. Institutiones revera solae non sufficiunt, quandoquidem hu-

manus omnibus ex partibus integer progressus imprimis est vocatio quaedam

ideoque liberam solidalemque responsalitatem secum fert, quam omnes susci-

pere debent. Talis progressio praeterea personae transcendentem prospectum

requirit, Deo indiget: sine Eo progressus aut negatur aut hominis manibus

solummodo demandatur, qui in iactantiam se ipsum salvandi incidit, inhuma-

num denique progressum provecturus. Ceterum cum Deo tantum occursus non

sinit « in altero semper alterum solummodo » 17 cernere, sed in eo divinam ima-

ginem agnoscere, dum sic alter reapse detegitur atque amor maturescit qui

« alterius hominis curatio » 18 fit.

15 Cfr Ioannes Paulus II, Litt. enc. Sollicitudo rei socialis (30 Decembris 1987), 6-7: AAS 80

(1988), 517-519. 16 Cfr Paulus VI, Litt. enc. Populorum progressio, 14: l.m., 264. 17 Benedictus XVI, Litt. enc. Deus caritas est (25 Decembris 2005), 18: AAS 98 (2006), 232. 18 Ibid., 6: l.m., 222.