Acta Benedicti Pp. XVI 661

nime tamen neglegendum quod auctum commercium permutationum cultura-

lium duplici hodie favet periculo. Advertitur in primis eclectismus culturalis qui

saepe assumitur absque critico iudicio: culturae solummodo sociantur et haben-

tur uti aequales quoad substantiam et inter se permutabiles. Quod quidem

ansam praebet ad relativismum qui vero colloquio interculturali non favet;

ad rem socialem quod spectat, relativismus culturalis curat ut areae culturales

se consocient vel convivant, sed seiunctim, absque colloquio authentico et ideo

absque vera integratione. Deinde, adest periculum adversum, quod constat

deminutione culturali et confirmatione modi se gerendi et vivendi. Ita amittitur

altior culturae sensus apud diversas Nationes et sensus traditionum variorum

populorum, in quibus « persona temperatur iuxta essentiales interrogationes de

propria exsistentia ».62 Eclectismus et deminutio culturalis confluunt in cultu-

ram seiungendam ab humana natura. Itaque, culturae propriam dimensionem

reperire iam nesciunt in natura quae eas praetergreditur,63 ac denique redigunt

hominem ad aliquid tantum culturale. Quoties hoc accidit, humanum genus in

nova servitutis et machinationis pericula incidit.

27. Pluribus in egenis Nationibus remanet et periculum est ne augeatur

extrema vitae insecuritas, quae provenit ex alimoniae egestate: fames absumit

adhuc innumeras victimas apud tot homines Lazaro similes, quibus negatur

facultas discumbendi ad mensam divitis epulonis, uti Paulus VI optaverat.64

Pascere esurientes (cfr Mt 25, 35.37.42) ethicum est mandatum ad Ecclesiam

universam, quod congruit cum hortationibus ad coniunctam et communicatam

vitam eius Conditoris, Domini Iesu. Praeterea, exstinctio famis in mundo in

aetate globalizationis vertitur in postulatum persequendum ad tuendam pacem

et totius orbis firmitatem. Fames non subicitur solum inopiae materiali, verum

etiam penuriae opum socialium, quas inter potissima est ea quae ad institutio-

nalem naturam pertinet. Deest nempe dispositio quaedam institutionum oeco-

nomicarum quae possit sive ad cibum et aquam reddere tutum accessum, legi-

timum et congruentem in sensu nutritorio; sive occurrere necessitatibus quae

cohaerent cum requisitis primariis et cum periculis ad veram et propriam crisim

alimentariam attinentibus, allatis ob naturae causas vel ob nullum conscientiae

sensum rei politicae nationalis et internationalis. Quaestio respiciens defectio-

62 Cfr Ioannes Paulus II, Litt. enc. Centesimus annus, 24: l.m., 821-822. 63 Cfr Id., Litt. enc. Veritatis splendor (6 Augusti 1993), 33.46.51: AAS 85 (1993), 1160.1169-

1171.1174-1175; Id., Allocutio ad Coetum Generalem Nationum Unitarum, occasione data celebra-

tionis L anni ab institutione (5 Octobris 1995), 3: Insegnamenti XVIII, 2 (1995), 732-733. 64 Cfr Litt. enc. Populorum progressio, 47: l.m., 280-281; Ioannes Paulus II, Litt. enc. Sol-

licitudo rei socialis, 42: l.m., 572-574.