Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale664

improbatumque.68 Actus violentiae coërcent authenticum progressum et impe-

diunt ne populi promoveantur ad maiorem socialem-oeconomicam et spiritalem

prosperitatem. Quod quidem refertur praesertim ad terroris regimen, funda-

mentalismo imbutum,69 quod dolorem, vastationem et mortem gignit, collo-

quium praecludit inter Nationes necnon ingentes depellit opes ab earum usu

pacifico et civili. Attamen addendum est quod, ultra fanaticum furorem reli-

giosum, qui in quibusdam adiunctis reprimit exercitium iuris ad libertatem

religionis, praestituta quoque promotio indifferentiae religiosae vel atheismi

practici ex parte plurium Nationum obsistit exigentiis progressionis populorum,

spiritales et humanas opes subtrahens illis. Deus quidem sponsor est veri humani

progressus, quatenus, in homine, ad eius imaginem creato, constituit quoque

transcendentem dignitatem eiusque nutrit constitutivam voluntatem « amplius

progrediendi ». Homo non est atomus in casuali universo deperdita,70 sed est

creatura Dei, cui ipse infundere voluit animam immortalem, quamque ab ae-

terno dilexit. Si homo tantummodo fructus esset casualitatis vel necessitatis,

aut si aspirationes reducere deberet ad angustum ambitum ubi vitam gerit, si

omnia tantum historia et cultura circumscriberentur, et natura hominis non

vergeret ad transcendentiam vitae supernaturalis, tunc tractari posset de in-

cremento vel evolutione, non vero de progressione. Cum Civitas promovet,

docet vel immo formas iniungit atheismi practici, suis civibus moralem et spi-

ritalem fortitudinem subtrahit, quae necessaria est ad operandum pro integra

hominum progressione, et impedit quominus ipsi novatis viribus procedant in

proprio munere ad uberiorem responsionem divino amori reddendam.71 Accidit

quoque ut Nationes oeconomice progressae aut illae progredientes ad Nationes

pauperes, in contextu qui respicit necessitudines culturales, commerciales et

politicas, transmittant hanc coërcitivam visionem de persona eiusque destina-

tione. Ecce damnum quod «nimia progressio »72 affert germanae progressioni,

quotiens «manco progressu morali » afficitur.73

68 Cfr Ioannes Paulus II, Nuntius ob diem ad pacem fovendam 2002, 4-7.12-15: AAS 94

(2002), 134-136. 138-140; Id., Nuntius ob diem ad pacem fovendam 2004, 8: AAS 96 (2004), 119;

Id., Nuntius ob celebrationem Diei in universo catholico orbe paci dicati 2005, 4: AAS 97 (2005),

177-178; Benedictus XVI, Nuntius ob diem ad pacem fovendam 2006, 9-10: AAS 98 (2006), 60-61;

Id., Nuntius ob diem ad pacem fovendam 2007, 5.14: l.m., 778. 782-783. 69 Cfr Ioannes Paulus II, Nuntius ob diem ad pacem fovendam 2002, 6: l.m., 135; Bene-

dictus XVI, Nuntius ob diem ad pacem fovendam 2006, 9-10: l.m., 60-61. 70 Cfr Benedictus XVI, Homilia in eucharistica celebratione Ratisbonae habita apud « Islinger

Feld » (12 Septembris 2006): Insegnamenti II, 2 (2006), 252-256. 71 Cfr Id., Litt. enc. Deus caritas est, 1: l.m., 217-218. 72 Ioannes Paulus II, Litt. enc. Sollicitudo rei socialis, 28: l.m., 548-550. 73 Paulus VI, Litt. enc. Populorum progressio, 19: l.m., 266-267.