Acta Benedicti Pp. XVI 679

CAPUT QUARTUM

POPULORUM PROGRESSIO:

IURA ET OBLIGATIONES, RERUM NATURA

43. «Mutua universorum hominum necessitudo, quae res vera est, nobis

non modo beneficia confert, sed etiam gignit officia ».105 Hodie multi homines

facultatem sibi vindicant nihil alicui assignandi, nisi sibimet ipsis. Arbitrantur

uni habere iura atque gravia impedimenta reperiunt ad augendam re-

sponsalitatem pro sui alteriusve integrali progressione. Quapropter magni est

momenti novam cogitationem elicere, nempe quo pacto iura obligationum

seriem importent, quibus amotis arbitrium emergit.106 Gravem hodie animad-

vertimus contradictionem. Dum una ex parte vindicantur praesumpta iura,

indolis arbitrariae et voluptariae, una cum vindicatione ut agnoscantur et

promoveantur a publicis structuris, altera ex parte primigenia praecipuaque

exstant iura, quae apud magnam humani generis partem ignorantur et vio-

lantur.107 Saepe necessitudo animadvertitur inter vindicatum ius ad res su-

pervacaneas, vel etiam ad transgressionem vitiumque in societatibus opulen-

tis, atque penuriam cibi, aquae potabilis, institutionis primariae vel prae-

cipuarum valetudinis curarum in quibusdam orbis regionibus exiguae pro-

gressionis, aeque ac in urbium magnarum suburbiis. Necessitudo ex eo pendet

quod iura singulorum, officiis absoluta, quae eis completum sensum tribuant,

insaniunt et infinitam rogationum seriem et iudicio carentem alunt. Exagge-

rata iura ad oblivionem obligationum ducunt. Officia iura coërcent quoniam

remittunt ad visionem anthropologicam et ethicam in cuius veritatem etiam

haec postrema se inserunt et non fiunt arbitria. Quamobrem officia confir-

mant iura et proponunt eorum tutelam et promotionem uti munus in boni

utilitatem assumendum. Econtra, si iura hominis suum fundamentum solum

in deliberatione coetus civium reperiunt, ea mutari possunt omni tempore

ideoque obligatio ea servandi persequendique in communi conscientia laxa-

tur. Quapropter Magistratus et internationalia Instituta obiectivitatem et

« indisponibilitatem » iurium oblivisci possunt. Cum hoc accidit, verus popu-

lorum progressus in discrimine versatur.108 Id genus agendi rationes laedunt

105 Paulus VI, Litt. enc. Populorum progressio, 17: l.m., 265-266. 106 Cfr Ioannes Paulus II, Nuntius ob diem I Ianuarii anni MMIII, 5: AAS 95 (2003), 343. 107 Cfr ibid. 108 Cfr Benedictus XVI, Nuntius ob diem ad pacem fovendam 2007, 13: l.m., 781-782.