Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale678

Non obstantibus quibusdam eius rationibus structuralibus, quas negare non

licet nec absolutas reddere, « globalizatio a priori nec bona nec mala est. Hoc

erit quod homines de ea facient ».104 Nos non debemus ipsi esse obnoxii, sed

moderatores, procedentes rationabiliter, caritate directi et veritate. Si quis ei

caeca mente adversaretur, modum adhiberet erroneum, praesumptum ac deni-

que ignoraret processum etiam aspectibus positivis distinctum, periculo addito

amittendi magnam occasionem se inserendi in plurimas opportunitates progres-

sionis ab ea oblatas. Cum globalizationis processus congruenter concipiuntur ac

geruntur, magnam dant copiam divitiarum per orbem terrarum dispertienda-

rum, quod prius numquam contigerat; sin autem perverse temperantur, pos-

sunt plus inopiae disparitatisque procurare, necnon mundum universum crisi

afficere. Oportet vitia, gravia etiam, emendare, quae novas inducunt divisiones

inter populos et intra singulos populos, et ita agere ut partitio opum non fiat per

inopiae partitionem vel etiam per eius augmentum, quemadmodum praesens

rerum condicio timere sinet. Perdiu dicebant populos pauperes cum quodam

praestituto progressionis gradu detineri debere et philanthropiae populorum

ditiorum relinqui. Menti huic obstitit Paulus VI Litteris encyclicis Populorum

progressio. Hodie vires materiales adhibendae, ut illi populi ab inopia expedian-

tur, vi et natura maiores sunt quam illo tempore, sed eas occupaverunt potis-

simum iidem populi Nationum excultiorum, qui aptius poterant frui processu

plenioris libertatis concessionis motuum opum capitalium et operis. Idcirco

dilatatio prosperitatis totum per orbem non est cohibenda consiliis ad propriam

utilitatem attinentibus, tutelaribus vel impositis a particularibus commodis.

Nam Nationum emergentium aut progredientium implicatio sinit ut hodie

discrimen melius dirigatur. Transitus proprius progredientis globalizationis

secum fert magnas difficultates et pericula, quae vinci solummodo possunt, si

hunc animum anthropologicum ethicumque agnoscere valemus, quae penitus

ipsam globalizationem ad limites solidales humanosque compellit. Proh dolor,

talis animus saepenumero prospectibus ethicis et culturalibus utilitatis indivi-

dualitatisque generis superatur et reprimitur. Globalizatio complures rationes

viresque implicat, quae postulat ut omnium rationum diversitate unitateque

conspici debeat, ratione addita theologica. Id sinet ut globalizatio humanitatis

per relationes, communionem participationemque ad rem deducatur et dirigatur.

104 Ioannes Paulus II, Allocutio ad Pontificiam Academiam Scientiarum Socialium (27 Aprilis

2001): Insegnamenti XXIV, 1 (2001), 800.