Incipit Psalmus CXX. Canticum Graduum.

Levavi oculos meos in montes, unde veniet auxilium mihi.

Humanae mentis natura ea est, ut si cogitatione aliquid contemplemur, talis se nobis unaquaeque species exhibeat, qualem eam et cogitando formemus. Quoquo enim mentis nostrae oculos intenderimus, id ipsum in quod fixi sunt referunt ad sensum. Levavit ergo in montes Propheta oculos: quosnam oculos? Xxia nempe de quibus scriptum est: Revela oculos meos, et cognoscam mirabilia de lege tua (CXVIII, 18). Non ergo in id revelandi sunt oculi, quod cernebatur, sed ad id quod intelligi optatur in lege. Mentis oculos Propheta elevavit in montes: quosnam in montes? non illos utique, quos aspectus videt humanus, sed montes accipimus propheticos libros ex terra in altum elevatos, per quos sit in superiora conscensus. Poterimus autem et montes intelligere evangelica mysteria, et Coelorum virtutes, et potestates, quorum ministerio nobis ad coelum praestatur ascensus. In hos igitur montes propheta oculos cordis elevans, et in his igitur intelligentiae suae lumen intendens, totum id quod cogitatione viderat, mente continuit, sciens unde venturum esset auxilium, et dicens:

Unde veniet auxilium mihi. Statimque sibi beata confessione respondet: Auxilium meum a Domino, qui fecit coelum et terram. Haec felix fides, haec vera confessio est, haec spes aeternae coelestis benedictionis digna muneribus. Tum dicit:

Xxib Auxilium meum a Domino, qui fecit coelum et terram: ideoque ait: Intende in commotionem pedem tuum, neque dormiet qui custodit te.

Pes est pars corporis, omne corpus in res agendas efficiendasque circumferens. Sub pedis nomine motus mentis nostrae incessusque significat, et in Evangeliis Dominus pedes alios significans, pedem dextrum scandalizantem jussit abscidi dicens: Et si pes tuus dexter scandalizat te, abscinde eum (Marc. IX, 44) . Ergo ut oculi mentis, ita et pedes intelligendi sunt, habentes in se et intelligentiae visum, et voluntatis motionem. Et subjecit: Neque dormiet qui custodit te.

Domino itaque manente in nobis, pervigil custodia, et indefessa munitio est. Verum si per teporem fidei dormiamus, dormit et ipse nobiscum; non enim in Deo somnus est, cujus Angeli et nomine, et natura vigilantes sunt; sed quia secundum fidem nostram aut vigilantem aut dormientem Dei auxilium nobiscum aut vigilabit, aut dormiet; idcirco Dominus frequenter Xxic et vigilans significatur, et dormiens.

Dominus protectio tua super manum dextrae tuae.

Semper Scriptura dextram partem optimam atque utillimam demonstrat, manum vero effectum omnis operis accipimus, unde illud etiam sic dictum est per Prophetam: Libera me de ore leonis, et de manu canis unicam meam (Ps. XXI, 21) . Liberari se ab operibus malitiae deprecatur: idcirco super manum dexterae custodia Dei vigilatura promittitur, ut illibata in nobis bonae voluntatis opera perseverent, quibus manentibus in nobis aeterni illius et beati temporis regno detersa omni infirmitate utemur. Nam et hoc nobis quod sequitur Prophetiae spiritus pollicetur dicens:

Per diem sol non uret te, neque luna per noctem.

Spiritus enim prophetalis novit illam beatitudinem temporum, in qua a nobis omnis demutatio corporeae infirmitatis abscedet; in qua non frigus, non calor, non nox, sed aeterna dies, et beata temperies sit, justitiae in nos sole dominante, cujus temporis requiem Xxid jam in eremo Dominus praeformans, populo suo diurnum calorem in columna nubis, et nocturnum frigus ac tenebras in columna ignis temperabat. In hac igitur aeternorum temporum custodia quisque Domini custodiam promeruit, permanebit, ne gelu lunae et calore solis uratur; sed seculi hujus injuriis liberatus in aeterno, et beato regno corporis sui sumat solidam immutabilemque naturam. Sequitur deinde:

Dominus custodiet te ab omni malo.

Fidelem animum ab omni malo Dominus custodit, id est ne eum Diabolus corrumpat, ne fur obrepat, ne lupus laceret, ne leo vastet. Haec enim sunt Diaboli ministeria vitiis consumere, blandimentis subrepere, obtrectationibus lacerare, et tota virtutis suae potestate vastare. Ab hoc igitur omni malo exspectanda custodia est: idcirco consequitur:

Custodiet animam tuam Dominus. Ne quid tot malis in eam sit potestatis.

Xxiia Dominus custodiet exitum tuum et introitum tuum, ex hoc nunc et usque in seculum.

Cum enim exeuntes de corpore ad introitum illum regni coelestis per custodiam Domini fideles omnes reservabuntur, in sinu scilicet interim Abrahae collocati; quo usque introeundi rursum in regnum coelorum tempus adveniat. Custodiet Dominus exitum, custodiet introitum: ipse est enim, qui ait: Ego sum janua; et, nemo vadit ad patrem, nisi per me (Joan. X, 7; XIV, 6) . Ipse est Dominus Jesus Christus qui est benedictus in secula.