Incipit Psalmus CXXI. Feliciter Canticum Graduum.

Laetatus sum in his quae dicta sunt mihi: in domum Domini ibimus.

Qui spe coelestis desiderii tenetur, nihil obscuritatis in hoc spiritus Psalmo habebit: namque cum se meminerit scriptum cohaeredem, et similem Angelis, ex resurrectione renovandum, futurumque incolam civitatis Xxiib coelestis vivis lapidibus exstructae, de qua Paulus memorat: Jam non estis advenae, neque peregrini, sed estis cives Sanctorum, et domestici Dei, superaedificati super fundamentum Apostolorum (Eph. II, 19) : cumque legerit ea, quae nunc sunt, ex parte adnuntiata ab Angelis formata in lege, exposita a Prophetis, praedicata ab Apostolis; tunc ipse sibi necessario proclamabit, exemplo Prophetae dicens:

Laetatus sum in his quae dicta sunt mihi. Sed quae sunt illa quae dicta sunt, in quibus laetitia suscepta est? nempe id quod sequitur:

In domum Domini ibimus.

Ergo quia haec antea dicta sunt, propterea laetatur, gaudetur, quod eundum in domum Domini sit. Quae autem sit domus Domini, in alio Psalmo declarat, dicens: Quoniam elegit Dominus Sion, praelegit eam in habitationem sibi. Haec requies mea in secula seculorum, hic habitabo quoniam praelegi eam (Psal. CXXXI, 13) . Non utique hanc terrenam, quae prophetas occidit Xxiic et lapidavit; sed illam liberam et coelestem Hierusalem. Ne forte quis ignoret in vanum nos in eam domum ituros, subjecit dicens:

Stantes erant pedes nostri in atriis Hierusalem: Non incerta nuntiant, non incognita pollicentur. Hanc domum desiderabilem et dilectam a multis agnovimus. Nam in alio psalmo ait:

Unam petii a Deo, hanc requiram, ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitae meae. (Ps. XXVI, 4) . Haec domus desiderabilis est, fundamento duodecim vivarum gemmarum esse vivos lapides exstructos, excisos: primum id opus aedificationis est a Moyse in lege, a prophetis in passionibus suis, ab Apostolis in martyriis. Ii aedificatores, haec civitas, hic stantes sunt pedes Sanctorum, cujus domus custodes sunt Apostoli, quibus datae sunt claves, sicuti dictum est: Vobis dabo claves regni coelorum. Haec est Hierusalem, quae aedificatur ut civitas: aedificatur enim usque ad diem consummationis, donec intret in eam plenitudo gentium, cujus participatio est in ipsum. Quicumque Xxiid enim se a coetu Sanctorum et ab Ecclesiae corpore separant, participationem sanctae istius domus non habebunt. Quia participatio civitatis hujus in ipsum est: omnes enim, qui uno animo sunt, in ea erunt:

Ascenderunt tribus tribus Domini. Sunt enim qui non sunt Domini, quibus dictum est: Vos estis filii Diaboli. Tribus ergo, quae sunt Domini, ascendent, id est qui secundum testimonium Dei intrant in sanctam civitatem.

Ad confitendum, inquit, nomini ejus. Sed confessio ista judicium est. Judicatur enim per eos, quibus dictum est: sedebitis super duodecim tribunalia, judicantes duodecim tribus Israel. Non solum hi judicabunt, sed et Regina Austri et ipsa judicabit, et Ninivitae condemnabunt; quia hi poenitentiam praedicante Jona propheta egerunt, et Regina Austri ex ultimis terrae partibus veniens sapientiam Solomonis Xxiiia audivit: in qua regina Ecclesiae figura est, quae peregrina et incognita poenitentiae credidit, et sapientiam desideravit audire.

Quia illic sederunt sedes in judicium, sedes super domum David. Sicut enim in caeteris locis nomen Dei ex corpore est; nunc quoque Scriptura ipsum Deum David nuncupat, nomen ei ex parente carnis assumens.

Rogate quae ad pacem sunt Hierusalem. Rogate non orandi, sed interrogandi sermo est: pacem discere in voluntate est audientium. Cum enim de pace ejus interrogaverint, tunc laetabuntur, tunc confidenter dicere poterunt: in domum Dei ibimus. Dehinc sequitur: pax in virtute tua, et abundantia in turribus tuis. Pax atque virtus domus hujus in vicem connexa sunt sibi. Sed in omni genere civitatis nihil neque firmius, neque utilius, neque excelsius turribus est. Nam cum de pace virtutis memoria esset, abundantiam beatitudinis perfectae civitatis hujus principibus populorum, tamquam firmissimis et gravissimis Xxiiib deputavit, dicens:

Et abundantia in turribus tuis: Per quod intelligitur, abundantiam hanc non promiscuam omnibus esse; sed Fidelium tantum, et Sanctorum virorum, qui caeteris velut turribus aedificiorum emineant; id est Patriarchae, Prophetae, Apostoli, Martyres; de quibus Dominus in Evangelio ait: Pater, pro his te rogo, ut omnes unum simus (Jo. XVII, 21) : hic est Dominus noster Jesus Christus, qui est benedictus in secula.