11

πραγματικῶς προσαγορευθῇ, κα[ὶ ὑπὸ Θεο]ῦ ἐλε̣υ̣θ̣ε̣ρ̣ο̣υ̣μένη πρὸς παραδοχὴν σπερμάτων θείω̣[ν, καρπὸν] τελε̣σι̣ουργήσῃ ἑκατὸν, ἑξήκοντα, τριάκοντα. Καὶ ὃν γὰρ τ̣ρό[πον] ἐπὶ τ̣η῀̣ς̣ γεωργουμένης γῆς ἡ μὲν ἑτοιμότερον α··· ··[ ···]··· ···· καρπόν, ἡ δὲ βραδύτερον παρὰ τὴν ἐμ̣μέλειαν φέρει [το]υ῀̣ γ̣ε̣ω̣ρ̣γ̣ο̣ῦ ἢ τὴν εἰδέαν τῆς γῆς, οὕτω καὶ ἐπὶ ψυχῶν α̣ἱ μὲν δεξ̣α´̣μεν̣α̣ι̣ τ̣ο`̣ν σπόρον ὑπὸ μεριμνῶν καὶ φροντίδων ἀπέπνιξαν τὸ σπέρμα, αἱ δὲ γεωργίᾳ βελτίστῃ χρησάμεναι ἐπὶ τοσοῦτο̣ν ἐπαίδευ̣σ̣α̣ν̣, ὡς καὶ ἑαυτοὺς ὠφελῆσαι καὶ τοῖς ἄλλοις ἐκκεῖσθαι σκοπ̣ο`̣ν̣ ὠφελίας. Πολ̣υειδὴς̣ γὰρ καὶ ποικίλη ἡ τῶν Φυ̣τ̣ῶν διαφορά, καὶ ἀνώμαλος ἡ χειρίστη, παρὰ τὸν χρώμενον οὖσα τοιαυ´̣τ̣η̣, ἥτις ἀμείνονα ἐπιδείξει τὴν ξηρὰν τῆς γῆς τῆς κακῆς· τὸ γὰρ εἶνα̣ι´̣ τι ἀπόλλυσιν ἕως τῇ κακῇ φυτείᾳ ἐνέχεται. ι, 10. Κ̣α̣ι`̣ εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι καλόν. Τ̣ο`̣ γυμνωθη῀̣ναι τ̣ῶν ἐπικειμένων τὴν ξηράν, ἵνα γῆ 31 γένηται, καλὸν εἶδεν ὁ Θεός· ὡς πρὸς τὸ ῥητὸν πάλιν τοῦ[το δῆλον. Ἡ γῆ οὖ]ν κεκρυμμένη ὑπὸ τῶν ὑδάτων οὐκ ἦν ξηρά κα[ὶ οἷόν τε ἦν οὔ]τε ζῷα τρέφειν οὐδὲ καρποὺς φέρειν. Καιὸν ο[ὖν μετὰ τὴν κατά]στασιν κόσμου καὶ τὰ ζῷα εἶναι, ἐξ ὧν αἱ διαδ[οχαί, πρὸς τού]τοις καλὸν τὸ εἶναι φυτὰ καὶ δένδρα καὶ καρποὺς ἐ[δωδίμους, ὧν] μετελάμβανον τὰ ζῷα. Ἐπεὶ οὖν, ὡς καὶ πρότερ[ον εἴρηται, τ]η`̣ν ἀναλογίαν ἰδὼν ὁ Θεὸς ἀπεδέξατο καὶ ἐπῄ[νεσεν, διὰ τοῦτο] εἴρηται· "6Εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι καλόν"6, τοῦ εἶδεν οὕτ[ω νοουμένου ὡς] ἐντοῖς προλαβοῦσιν ἑρμη- νεύεται, ὅτι οὐχ ὁ[··· ··· ··· ···]ιν. Ὡς τὰ τεχνητὰ οἱ τεχνῖται καὶ πολλῷ μᾶ[λλ]ον [··· ··· ····]ριτω ὑπερ- <β>ολῇ ὁ Θεὸς ὁρᾷ, οὐκ αἰσθήσει. ι 11. Καὶ εἶπεν [ὁ] Θεός· [Βλαστησ]άτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου. ∆ιασταλεῖσα ἡ ὑπ̣[ο]κε̣ι̣μ[ένη γῆ τ]ῇ ὑγρᾷ οὐσίᾳ ὠνομάσθη ξηρά, ἐπικληθεῖσα δε`̣ γῆ. κ̣[αὶ δύναμιν] ἔχει πρὸς τὸ καρποφορεῖν. Παρατηρητέον δ̣ὲ ὅτ̣ι δι[' ὅλης τῆς κ]οσμοποιΐας τὸ εἶπεν ὁ Θεὸς πρόκειται καὶ ἐπο̣ι´̣η̣σ̣ε̣[ν ὁ Θεός, δη]λοῦν τὸ δημιουργικόν· μάλιστα γὰρ διὰ ταύτης τῆς πρ̣οσ[ηγο- ρ]ι´̣α[ς τὸ] δημιουργικὸν δηλοῦται, ἡ δὲ Κύριος ὀνομασία ἄρχο̣ντος κ[αὶ β]ασί[λε]ως ἐμφαίνει σημασίαν. Καὶ "6ἐν ἀρχῇ"6 οὖν "6ἐποίησεν ὁ Θεὸς"6 εἴρηται, οὐχ ὁ Βασιλεὺς ἢ Κύριος, οὐχ ὅτι ἕτερός ἐστιν, ἀλλ' ὅτι ἐμφατικώτερον τὸ δημιουργὸν παρίστησιν τὸ Θεὸς ὄνομα. Ὅτε οὖν ἐντολὴ δίδοται τῷ Ἀδάμ, λέγεται· "6Ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Ἀδάμ"6, καὶ εἰκότως· κυρίου γὰρ καὶ βασιλέως ἐστὶν τὸ νόμους καὶ ἐντολὰς διδόναι. ι, 11. Καὶ εἶπεν οὖν ὁ Θεός· Βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ' ὁμοιότητα. Τῶν γὰρ ἐκ τῆς γῆς φυομένων τὰ μέν ἐστιν δένδρα, τὰ δὲ λαχανώδη φυτά. Καὶ τὰ μὲν δένδρα κ̣α̣λ̣εῖν βουλόμενος Μωσῆς ἐν ∆ευτερονομίῳ τὰ οἰστικὰ ἀκροδρύων φησὶν ἁπ̣λ̣ω῀̣ς̣ δένδρα τὰ ξύλινα, ξύλινα λέγων τὴν ἄμπελον, τὴν συκῆν, τὴν ε᾿̣λ̣α̣ι´̣α̣ν̣, δῆλον δὲ ὡς κ[α]ὶ ὅσα βότανα τοῖς πολλοῖς 32 ἀνθρώπο̣ις οὐ πάνυ ··· ··· ····[··· ··· ··· ··· ···] ··· ··το̣ι῀̣ς περὶ τὰς τῶν σωμάτων ἰατρείας ἔχου[σιν··· ··· ··· ···] ····αν, καθὸ καὶ Σολομὼν δεικνὺς τὸ τούτων [ὠφέλιμον ἀπὸ Θεοῦ] τη`̣ν̣ εἴδησιν αὐτῶν εἰληφ[έ]ναι φησὶ λέγων· "6[Αὐτὸς γάρ μοι ἔδω]κ̣ε̣ν ̣ τ̣ω῀̣ν̣ ὄντων γνῶσιν ἀψευδῆ εἰδέναι σύστα[σιν κόσμου καὶ ἐ]ν̣έργ̣ε̣ι̣α̣ν σ̣τοιχείων"6 καὶ μετ' ὀλίγα "6διαφορὰς φυ[τῶν καὶ δυνάμεις] ῥιζ̣ῶν"6 κα̣ὶ τὰ παραπλήσια, οὐκέτι ξυλίνων λέ[··· ··· ··· ··· ···]ρ····, ε᾿̣νταῦθα δὲ βοτάνην χόρτου λέγει πάν[τα τὰ λαχανώδη, ἅπερ καὶ] χόρτ̣ος ἀγροῦ λέγεται, καθὰ καὶ ἐν τῷ εὐαγγε[λίῳ ··· ··· ··· ··· ····] [··· ··· ··· ··· ···] ··· ·· καθόλου φυτόν, δηλοῖ δὲ διὰ τοῦ καθ' ὁμοι[ότητα τὸ εἶδος. Ὅ]τι δ̣ε`̣ κ̣αὶ ἡ γραφὴ οἶδεν τὸ σημαινόμενον τοῦ [εἴδους, φ]ησι´̣ν̣· "6Ἀπὸ παντὸς εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε"6, [τὸ εἶ]δος κυ̣ρ̣ι´̣ω̣ς̣ λέγων, πολλάκις δὲ καὶ ἀντὶ μορφῆς λέ[γει· "6Κα]ι`̣ εἴδομεν αὐτὸν καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος"6, καί· "6[∆ιὰ πίστεως γὰρ] περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους"6, σημαίνων [ὅτι ὁ μὴ δι]α`̣ μ̣ορφη῀̣ς γ[ιγ]νώσκων διὰ πίστεως περιπατεῖ, ὁ δὲ γε[···]·[···]ς διὰ εἴδ̣ο̣υ̣ς̣. Εἰπὼν οὖν περὶ τῶν χαμαιζήλων φυ[τῶ]ν̣ "6σ[πε]ι῀̣ρο̣ν̣ σ̣πε´̣ρ̣μ̣α̣ κατὰ γένος"6, ἐπάγει περὶ τῶν δένδρων τ̣ο`̣ "6ξύλ[ον