Acta Benedicti Pp. XVI 655

recipientes, se ipsos quasi invenire possint ».51 Sed haud est satis. Exiguus pro-

gressus graviorem causam habet quam deficientem cogitationem, « resolutis

fraternae necessitudinis vinculis cum inter homines tum inter populos ».52

Num hanc fraternitatem per se ipsi homines invenire possunt? Societas magis

usque universaliter conglobata nos proximos efficit, sed nos non reddit fratres.

Ratio una aequalitatem inter homines percipere atque civilem inter eos convic-

tum statuere potest, sed fraternitatem condere nequit. Initium ex transcendenti

Dei Patris vocatione haec sumit, qui primus nos dilexit explanavitque suum per

Filium quid esset fraterna caritas. A Paulo VI, hominis progressionis varios

ordines exhibente, fide memorata, sublime effertur « coniunctio in caritate

Christi, qui nos advocat, ut non secus atque filii vitam Dei viventis, omnium

hominum Patris, participemus ».53

20. Hic rerum prospectus, quem Litterae encyclicae Populorum progressio

patefecerunt, praecipuus manet, ut munus nostrum progressionis populorum

causa amplificetur dirigaturque. Litterae encyclicae praeterea hae in populo-

rum progressione reformationum necessitatem subinde extollunt 54 atque postu-

lant ut pro gravibus quaestionibus iniquitatis in populorum progressione ani-

mose prompteque agatur. Hanc quidem festinationem requirit etiam caritas in

veritate. Christi est caritas quae nos impellit: «Caritas Christi urget nos » (2 Cor 5,

14). Necessitas non modo in rebus ponitur, non modo ex urgentibus eventibus

quaestionibusque oritur, verum etiam ex rei magnitudine et sorte ut vera effi-

ciatur fraternitas: huius propositi pondus est tale, ut nostra requiratur alacritas

ad id funditus intellegendum itemque ad nos re « cordeque » expediendos, ut

hodierni oeconomici socialesque processus in perhumanos effectus evolvantur.

CAPUT SECUNDUM

DE HUMANA NOSTRAE AETATIS PROGRESSIONE

21. Paulus VI visionem progressionis recte contextam mente amplectebatur.

Per vocem «progressio » significare intendebat propositum populos liberandi

praesertim a fame, a miseria, a morbis regionalibus et a litterarum ignorantia.

Sub prospectu oeconomico, hoc ostendebat actuosam eorum participationem et

51 Paulus VI, Litt. enc. Populorum progressio, 20: l.m., 267. 52 Ibid., 66: l.m., 289-290. 53 Ibid., 21: l.m., 267-268. 54 Cfr nn. 3.29.32: l.m., 258.272.273.