Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale642
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale644
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale646
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale648
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale650
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale652
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale654
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale656
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale658
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale660
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale662
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale664
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale666
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale668
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale670
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale672
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale674
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale676
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale678
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale680
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale682
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale684
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale686
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale688
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale690
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale692
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale694
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale696
quaestiones sociales, oeconomicas, politicas, culturales et religiosas quas
omnibus Nationibus totius orbis. Quid sibi vult vocabulum «dignum» operi
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale700
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale702
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale704
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale706
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale708
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale710
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale712
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale714
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale716
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale718
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale720
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale722
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale724
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale726
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale728
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale730
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale732
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale734
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale736
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale738
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale740
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale742
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale744
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale746
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale748
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale750
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale752
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale754
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale756
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale688
inferat etiam in alios, ita oecologicus ordo servato consilio regitur quod tum ad
sanum convictum, tum ad consentaneam cum natura necessitudinem attinet.
Ad tuendam naturam non sufficit ut quaedam aut nulla oeconomica subsi-
dia praebeantur, ne congrua quidem instructio sufficit. Instrumenta sunt haec
magni ponderis, sed praecipua quaestio inest in universa moralis societatis firmi-
tudine. Si vitae mortisque naturalis ius non observatur, si artificiosa efficitur
conceptio, gestatio et nativitas hominis, si humani embryones vestigationi im-
molantur, accidit ut communis conscientia oecologiae humanae ac simul etiam
oecologiae naturae sensum amittat. Contradictorium est a novis generationibus
naturae observantiam postulare, cum institutio legesque suum ipsarum cultum
non adiuvant. Liber naturae unus est et indivisibilis, tam ex parte naturae
quam ex parte vitae, sexualitatis, matrimonii, familiae, relationum socialium,
denique humanae integraeque progressionis. Officia nostra erga rerum naturam
cum nostris muneribus nectuntur quae personam respiciunt, quae per se ipsa
consideratur et cum aliis relata. Non licet alia exigere et alia conculcare. Haec
gravis est antinomia mentis hodiernique moris quae personam deprimit, natu-
ram turbat ac damna societati affert.
52. Veritas et amor quem ipsa recludit effici nequeunt, sed tantum recipi
possunt. Fons eorum extremus homo non est, nec esse valet, sed Deus, scilicet
ipse qui est Veritas et Amor. Hoc principium apud societatem progressionem-
que summum habet pondus, quoniam neutrum humanum opus dumtaxat esse
potest; ipsa vocatio ad progressionem personarum et populorum non in mera
humana deliberatione innititur, sed quodam in consilio subest quod nos prae-
cedit quodque pro nobis omnibus constituit obligationem liberaliter accipien-
dam. Quod nos praecedit quodque nos constituit - Amor et Veritas subsistentes
- nos docet quid sit bonum et in quo consistat nostra felicitas. Ad verum ergo
progressum nobis semitam ostendit.
CAPUT QUINTUM
HUMANAE FAMILIAE CONSOCIATA OPERA
53. Una ex gravissimis paupertatis formis quas homo experiri potest est
solitudo. Si attente consideramus, aliae revera etiam formae adsunt, inter quas
materiales illae annumerantur, quae e segregatione nascuntur, cum videlicet non
amamur vel difficultates habemus ad amandum. Paupertatis genera saepe a
recusatione amoris Dei oriuntur, ex germana quadam tragica inclusione hominis