96

συνέλαβεν. Καθὰ προείρηται, σωφροσύνης δεῖγμα ἀκριβέστατον ἐκφέρει ἡ Σάρα ἀφθόνως προσενεχθεῖσα πρὸς <Ἀβρὰμ> τὴν ἑαυτῆς παιδίσκην συνεωρακυῖα ὅτι μετὰ δέκα ἔτη οὐ συνείληφεν, καὶ τοῦ σοφοῦ δὲ τὸ ἀπαθὲς ὅτι σκοπῷ παιδοποιεῖ ὡς εἴκει τῇ γαμετῇ. Τὰ δὲ τῆς ἀναγωγῆς ἤδη προείρηται, ὅτι κατὰ τὸν 237 σκοπὸν τῆς ἀρετῆς ἐστιν [τὸ] ὑποβάλλειν πρότερον τοῖς εἰσαγωγικοῖς κεχρῆσθαι, ἵν' [ἐξ] αὐτῶν πρότερον τεκνο- ποιήσῃ· οὐδὲν δ' ἧττον καὶ τὰ ἐκ τῆς προπαιδεύσεως τέκνα τῆς ἀρετῆς εἰσιν διὰ τὸ σκοπῷ τῷ πρὸς αὐτὴν αὐτὰ πεποιηκέναι. Χρησάμενος οὖν τούτοις θᾶττον τὴν σύλλημψιν εἰργάσατο· ἑτοιμοτάτη γὰρ τῷ σοφῷ ἡ προκοπή. χῃι, 4. Καὶ εἶδεν ὅτι ἐν γαστρὶ ἔχει, καὶ ἠτιμάσθη ἡ κυρία ἐναντίον αὐτῆς. *** ὁ σκοπός, ὡς προείρηται, προγυμνασθῆναι τὸν σοφὸν ἐν τῇ προπαιδεύσει καὶ τῇ σκιᾷ, ἵνα ἐν τούτοις γυμνασθεὶς χωρήσῃ ἐπὶ τὰ μείζονα· ὡς γὰρ πρέπουσα τάξις ἡ τ̣ο̣ι̣α̣υ´̣τ̣η̣, οὕτως οὐκ ἀκολούθως ἡ μετὰ τὴν τῶν τελείων γνῶσι̣ν̣ ε̣ι᾿̣ς̣ τ̣α`̣ μικρὰ ὑποστροφή. Ἀμέλει γοῦν ὁ ἀπόστολος Γαλάταις, γ̣ρ̣άφ̣ε̣ι̣ θέλουσιν μετὰ τὸ εὐαγγέλιον τῇ σκιᾷ τοῦ νόμου συζῆν. Ου᾿̣ γὰρ Ἰουδαῖοι, οἱ σύντροφον ἔχοντες τὴν σκιάν, Γαλᾶται δέ, μετὰ τὸ πιστεῦσαι τῷ εὐαγγελίῳ ἤθελον ἰουδαΐζειν ἀπατηθέντες ὑπὸ Ἐβίωνός τινος ἰουδαΐζειν μετὰ τοῦ χριστιανίζειν θέλοντος καὶ τοὺς ἄλλους οὕτω πείθοντος, ὡς τὴν τοῦ ὀνόματος τούτου ἐπωνυμίαν πρὸς τῶν ἀποστόλων ἔσχεν διὰ τὸ δηλοῦσθαι ὑπ' αὐτοῦ τὴν πτωχείαν· πτωχὸς γὰρ ἑρμηνεύεται Ἐβίων, διὰ τὸ σαθρὸν ἑαυτοῦ καὶ πτωχὸν τῆς διανοίας Ἐβίων καλούμενος· ὅτι δὲ Ἕλληνες ἦσαν Γαλᾶται, γράφει Παῦλος· "6Ἀλλὰ τότε μὲν οὐκ εἰδότες Θεὸν ἐδουλεύετε τοῖς φύσει μὴ οὖσι̣ν̣ θ̣ε̣οῖς, νῦν δὲ γνόντες Θεόν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες υ῾̣πὸ τοῦ Θεοῦ"6. Αἰτιᾶται οὖν αὐτούς, ὡς προεῖπον· δεῖ γὰρ ἀποδοῦναι τὴν ὑπόσχεσιν γραφῶν· "6Ἐναρξάμενοι πνεύματος νῦν σαρκὶ ἐπιτελεῖσθε"6· ἅπαξ γὰρ ἀρχὴν θείαν καταβεβλημένοι οὐ προσηκόντως τοὺς τύπους ἐζήτουν, ἀκαίρως γοῦν ἐπιζητοῦντες. ∆εῖ γὰρ νοῆσαι τὴν αἰσθητὴν περιτομὴν διὰ τί δέδοται καὶ μέχρι 238 ποίου καιροῦ ὀφείλει πολιτεύεσθαι· ἐα`̣ν γα`̣ρ τοῦτο νοήσῃ τις, ἐτέκνωσεν ἐκ τῆς παλλακίδος καὶ μ̣ε̣τὰ τοῦτο δύναται νοῆσαι τὴν ἐν καρδίᾳ περιτομὴν π̣ν̣ε̣υ´̣μ̣α̣τ̣ι̣ γινομένην. Καὶ οὗτος ὁ ἅγιος καθ' ὑφήγησιν τῆς ἀρετῆς ει᾿̣σ̣η῀̣λθεν πρὸς ἣν ἐνεχείρισεν αὐτῷ θεραπαινίδα, ὡς ἀποδεδώκαμεν, ἣ καὶ συνέλαβεν, πρὸς ἣν οὐκ εἶτα μένε̣ι̣ν προσ̣η´̣κει ὑπερβαί- νοντα τὸ χρειῶδες. Πολλοὶ γὰρ ἕνεκα τῆς τελείας πα̣ι̣δ̣εύσεως χρησάμενοι προγυμνάσμασιν αὐτοῖς ἐναπομ̣ε̣ι´̣ναντες δου- λοπρεπῆ γεννῶσιν καὶ τρόπον τινὰ ἀτιμάζουσιν τὴν ἀρετήν. Ταῦτα δὲ οὐ δεῖ εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Ἀβρα`̣μ ἀναφέρειν ἀλλ' εἰς τὸν τρόπον τὸν τοιοῦτον και`̣ τ̣οὺς̣ τ̣ούτῳ̣ τῷ εἰ´̣δει χρωμένους. Εἰ δ' ὅτι ἔφαμεν τὴν ἀρετὴν ··· ··ειν τὴν ὑποτιθεμένην τὰ τῆς εἰσαγωγῆς, λέγοι τις ὅτι τρόπον τινὰ αὐτῆς ἐστι τὰ γεννήματα καὶ πρώτῃ τῇ ἀρετῇ σ̣υ̣νοικεῖ ὁ τοιοῦτος, - κατὰ γὰρ τὰς αὐτῆς ὑποθήκας ἐνεργεῖτ̣α̣ι̣ ὁ ὑποκείμενος αὐτῇ, -λεκτέον οὖν ὅτι τῶν ἐν χρόνῳ γινο̣με´̣ν̣ω̣ν τὰ μὲν πρότερά τινός ἐστιν, τὰ δ' ὕστερα, ἐσθότε δὲ σ̣υ´̣γ̣χ̣ρ̣ο̣ν̣α̣, ἀλλὰ τῶν ἅμα ὑπαρχόντων τὸ <μὲν> προυπάρχειν, τὸ δ' ἕπ̣ε̣σ̣θ̣α̣ι̣ ε᾿̣π̣ινοίᾳ λαμβάνομεν ὡς ἐπὶ τῶν φύσει αἰτιῶν· ἡ ἀρετὴ γ̣ο̣υ῀̣ν̣ α̣ι᾿̣τ̣ι´̣α̣ ἐστὶν πάντων τῶν δι' αὐτὴν γινομένων· διόπερ, κἂν χ̣ρ̣ο´̣ν̣ῳ̣ τ̣α̣υ῀̣τ̣α προήγηται, ἀλλ' αὐτή γε τῇ φύσει προτέρα ἐστὶν ὡς̣ γ̣α´̣μ̣ο̣ς̣ υ῾̣π̣α´̣ρ̣χ̣ει πρότερον ἢ παιδοποιΐα· διὰ γὰρ ταῦτα ὁ γάμος̣ ··· ··· ··· · τ̣ῆς ἀρετῆς. Καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων δὲ ἐπιστημῶν τὸ αυ̣···· τι̣ ··· ··· · Ἀτιμάζει οὖν τὴν ἀρετὴν ὁ ἕτερα προκ̣ρ̣ίν̣ων αὐτῆς̣· εἰ γάρ τις αὐτὴν αἱροῖτο μὴ δι' αὐτὴν ἀλλ' ἄλλου χάριν ο̣ἱ῀̣ο̣ν̣ ἐπαίνου ἢ δόξης, τρόπον τινὰ ἀτιμάζει τὸ ἀγαθόν, αὐτὸ καθ̣' ε῾̣α̣υ̣τ̣ὸ ἀτιμίαν οὐ δεχόμενον. Πρόσ<σ>χες δὲ ὅτι οὐδὲ εἴρηται ἠτίμασ̣ε̣ν̣ αὐτὴν 239 Ἀβράμ, -οὐδὲ γὰρ ἁρμόνιον ἐπ' αὐτοῦ τοῦτο-· ἀλλ' ἐπεὶ τ̣ο̣υ῀̣το ἐνδέχεται παρά τινων γενέσθαι ἀσφαλι- ζόμενον τὸ λόγιον̣ ἐπεσημήνατο αἰνιττόμενον ὅτι οὐ πρέπει τὴν ἀρετὴν ἀτιμάζοντα καταμένε̣ι̣ν̣ ἐν τοῖς πρὸ αὐτῆς *** 240 χῃι, 5. Εἶπεν δὲ