CAPUT XXIX. De peccato in Spiritum sanctum.

Quamvis generaliter omne peccatum sit contra Deum trinum et unum, appropriate tamen dicitur aliquod peccatum esse in Patrem, aliud in Filium, aliud in Spiritum sanctum. In Patrem enim peccatur ex impotentia, in Filium ex ignorantia, in Spiritum sanctum ex malitia certa, hoc est, quando voluntas potest, et scit resistere alicui malo, et tamen ex sola malitia illud eligit.

Peccatum in Spiritum sanctum procedit ex libera et improba voluntate liberi arbitrii, et directe impugnat gratiam Spiritus sancti, et ideo non habet colorem excusationis, quia quantum est de se, directe impugnativum est medici, et remedii, per quod fieri habet remissio peccati.

Peccatura in Spiritum sanctum dicitur irremissibile in hoc saeculo, et in futuro , non quia dimitti non possit, sed quia raro, aut vix dimittitur in hoc saeculo quantum ad culpam, aut in futuro quantum ad paenam. Item, quia non legitur dimissum, propter quod dicitur irremissibile : sicut Melchisedech dicitur sine patre , quia non legitur de ejus patre. Item, quia adversatur fonti remissionis, scilicet Spiritui sancto. Item, propter impotentiam hominis, quia vix potest se praeparare ad gratiam, quem tanta moles peccati premit.

Sciendum autem est, quod accipitur hoc nomen irremissibile tripliciter, scilicet negative. quia nullo modo potest remitti: hoc modo peccatum Angeli et damnatorum est irremissibile. Item, privative, ut quia non habet congruentiam de se, ut remitti debeat, licet ex congrua bonitate Dei possit omne peccatum remitti : hoc modo omne peccatum mortale est irremissibile. item, contrarie, secundum quod habet aliqua culpa contrariam dispositionem ad remittendum : hoc modo peccatum in Spiritum sanctum est irremissibile, quia contrariatur gratiae remittendi peccatum : et hoc per desperationem, vel praesumptionem, vel alias species hujus peccati,

Sex sunt species peccati in Spiritum sanctum, videlicet desperatio, praesumptio, impugnatio veritatis agnitae, invidentia charitatis fraternae,obstinatio,finalis impoenitentia. Horum numerus sic accipitur : In remissione tria sunt, scilicet ipse remittens, et ille cui remittitur, ac dispositio remittendi in eo cui remittitur. In ipso remittente duo sunt, scilicet misericordia, et justitia. Contra primum est praesumptio , contra secundum desperatio. In eo cui remittitur, duo sunt, scilicet dolor de commisso, et propositum de non committendo. Contra primum est obstinatio, contra secundum finalis impoenitentia. Praeterea, dispositio remittendi in eo cui remittitur, duplex est, scilicet cognitio veri, et amor boni. Contra primum est impugnatio veritatis agnitae, contra secundum invidentia gratiae fraternae.

De finali impoenitentia nota, quod sicut dicit continuationem peccati usque in finem, sic in omni peccato, in quo quis scienter decedit, est finalis impoenitentia : prout autem est una species peccati in Spiritum sanctum, secundum quod hic sumitur, sic dicitur propositum non paenitendi.