CAPUT XXII. De descensu Christi ad inferos.

Anima Christi post mortem descendit ad infernum, sive ad limbum, ad liberationem eorum, qui Christi membra .existentes de hoc saeculo transierunt, Diabolus enim dum manus in eum extendit, in quo nihil juris habebat 19, merito in aliis amisit potestatem.
Alia causa quare Christus ad inferos descendit, est ut tantus esset descensus, quantos fuerat liberandorum casus. Primus enim homo sic in statera liberi arbitrii positus fuerat, ut posset ad vitam aeternam ascendere, vel ad mortem descendere, prout vellet. Sed peccato peracto, sic alterum brachium staterae per onus culpae depressum est, ut esset in imo inferni, alterum vero in summo caeli : non autem ascenderet brachium aliud. Descendit ergo Dominus usque ad infernum, ut hominem captivum elevaret usque ad caelum.

Tertia ratio quare Christus descendit ad infernum, est, ut sicut vivus fuerat lumen mundi per praesentiam corporalem, ita mortuus esset inferni lumen per d i volitatis majestatem.

Quarta ratio est, ut hoc idem Christus exsequeretur per efficaciam, quod passione sua meruerat secundum sufflcientiam Duo quippe meruit per suam passionem, scilicet satisfactionem, et januae apertionem : et ideo haec duo effecit in descensu suo ad inferos : quia per satisfactionem soluta sunt vincula captivitatis, per apertionem autem januae facta est illuminatio ipsius carceris etiam secundum lucem exteriorem. Liberavit autem Christus omnes illos qui meriti sui capaces esse poterant, sicut fuerunt sancti patres, qui non propter reatum paenae personae, sed propter reatum naturae detinebantur. Damnati autem hujus meriti capaces non sunt, neque parvi in limbo detenti, quia de corpore Christi non sunt nec per fidem, nec per fidei sacramentum.

Dicendum est ergo, quod anima Christi per triduum mortis suae. cum sanctis patribus in limbo fuit. Ibidem fuit et latro, cui Dominus dixit I Hodie mecum eris in Paradiso , quia nomine Paradisi ''intelligitur Dei. fruitio, quia peracta Dei passione, tam ipse latro, quam alii qui erant in limbo, viderunt Deum per essentiam.

Ad quem autem infernum Christus descenderit, si scire volueris, nota quod infernus sumitur dupliciter, scilicet pro paena, et pro loco paenae. Secundum primum modum dicitur, quod daemones infernum secum portant semper. Item, prout infernus sumitur pro loco paenae, quadrupliciter distinguitur. Unus est infernus damnatorum, in quo est paena sensus, et damni, ac tenebrae interiores et exteriores, id est,absentia gratiae : iste

semper habet luctum. Super hunc est limbus puerorum, ubi est paena damni, et non sensus: et sunt ibi tenebrae exteriores et interiores. Supra hunc locum est purgatorius, in quo est paena sensus et damni ad tempus, et sunt ibi tenebrae exteriores, et non interiores, quia per gratiam habent lucem interiorem, quia vident se esse salvandos. Supremus focus inter haec est limbus sanctorum patrum, ubi fuit paena damni et non sensus, et fuerunt ibi tenebrae exteriores, et non tenebrae privationis gratiae. Ad hunc locum Christus descendit, ac suos inde liberavit, et sic infernum momordit, quia partem abstulit, et partem reliquit : mortem vero quoad electos Deus penitus destruxit, sicut dicitur. Osee, XIII, 14: Ero mors iua,o mors ! morsus tuus ero, inferne !

Hic quoque locus sinus Abrahae dicebatur, quia ibi Abraham fuit. Sed nunc , caelum empyreum dicitur sinus Abrahae, quia jam est ibi Abraham. A nullo praedictorum locorum est transitus ad alium, nisi quod olim a tertio ad quartum, hoc est, a purgatorio, ad limbum sanctorum patrum.

Ex jam dictis patet quare cantamus I I " Libera animas omnium fidelium de-" functorum de paenis inferni, et de pro-" fundo lacu : " quia infernus ibi sumitur pro purgatorio, sicut et ibi sumitur pro limbo, quando dicitur Christus ad inferos descendisse vel infernum destruxisse.

Ex praedictis collige, quod Christus mortuus est in corpore, descendit ad inferos in anima, et surrexit in utroque.

Dicendum est etiam, quod Christus illo triduo totus fuit in sepulcro, sed non : torum : et totus fuit in inferno, sed non totum : quia totus dicit personam, totum vero substantiam et naturam.

Similiter dicendum, quod quum unio animae cura corpore faciat hominem, Christus in illo triduo non fuit homo, licet anima et caro unita tunc essent cum Verbo.