Caput IX.

Et dicebat illis: Amen dico vobis, quia sunt quidam de hic stantibus, qui non gustabunt mortem, donec videant regnum Dei veniens in virtute. Et post dies sex, assumpsit Jesus Petrum, et Jacobum, et Joannem, et duxit illos in montem excelsum seorsum solos, et transfiguratus est coram ipsis. Et vestimenta ejus facta sunt splendentia et candida nimis velut nix, qualia fullo non potest super terram candida facere. Et apparuit 0614D illis Elias cum Mose: Et erant loquentes cum Jesu. Et respondens Petrus, ait Jesu: Rabbi, bonum est nos hic esse, et faciamus hic tria tabernacula, tibi unum, et Moysi unum, et Eliae unum. Non enim sciebat, quid diceret. Erant enim timore exterriti. Et facta est nubes obumbrans eos: et venit vox de nube, dicens: Hic est filius meus charissimus, audite illum. Et statim circumspicientes, neminem amplius viderunt nisi Jesum tantum secum. Et descendentibus illis de monte, praecepit illis, ne cui quae vidissent, narrarent, nisi cum filius hominis a mortuis resurrexerit. Post dies sex in monte excelso transfiguratus est coram discipulis suis: ne timerent opprobria crucis, qui viderant oculis suis gloriam futurae resurrectionis.

0615A Et verbum continuerunt apud se, conquirentes, quid esset cum a mortuis resurrexerit. Et interrogabant eum dicentes: Quid ergo dicunt pharisaei et scribae, quia Eliam oporteat venire primum? Qui respondens ait illis: Elias cum venerit, primo restituet omnia, et quo modo scriptum est in filium hominis, ut multa patiatur et contemnatur. Sed dico vobis, quia et Elias venit, et fecerunt illi quaecumque voluerunt, sicut scriptum est de eo. Hoc proprie Marci, id est, cum absorpta fuerit mors in victoria, non erunt in memoria propria, et non ascendent super cor: cum abstulerit Dominus sordes filiae Sion, auferens omnem lacrymam ab omni facie sanctorum.

Et veniens ad discipulos suos vidit turbam magnam circa eos, et scribas conquirentes cum illis. Et confestim 0615B omnis populus videns Jesum, stupefactus est, et expaverunt et accurrentes salutabant eum. Non est homini requies sub sole. Semper parvulos occidit invidia, magnos percutiunt fulgura montes. Alii dicentes cum fide: alii invidentes cum fastu, ad Ecclesiam conveniunt. Et populus videns eum, stupefactus est, et expaverunt. Non est timor in charitate. Timor enim est servorum, stupescere stultorum.

Et interrogavit eos: quid inter vos conquiritis? Et respondens unus de turba, dixit: Magister, attuli filium meum ad te, habentem spiritum mutum: qui ubicumque eum apprehenderit, allidit illum, et spumat, et stridet dentibus et arescit. Et dixi discipulis tuis, ut ejicerent illum, et non potuerunt. Qui respondens eis, dixit: O generatio incredula, quamdiu apud vos ero? 0615C quamdiu vos patiar? Afferte illum ad me. Et attulerunt eum. Et cum vidisset eum, statim spiritus conturbavit illum, et elisus in terram, volutabatur spumans, et interrogavit patrem ejus: Quantum temporis est ex quo ei hoc accidit? Quod scit Dominus, rogat, ut confessio pariat salutem: et murmur cordis nostri, sermonibus solvatur piis, ut est illud: Dic tu iniquitates tuas prius, ut justificeris. Postea quarta decima virtute unus de turba affert filium spiritum habentem immundum, et reliqua. Quem non poterant discipuli curare, Salvator curavit. Infidelitas utrorumque impedivit salutem. Spiritus discerpit spumantem, et stridentem, et arescentem. Peccator spumat invidia, stultitia: stridet iracundia, arescit ignavia. Discerpit eum spiritus appropinquantem ad 0615D salutem; quod est esca dilecta, quos in ventrem suum trahere desiderat, per terrores et damna: ut fecit in Job. Interrogat Jesus tempus.

At ille ait: Hic significatur gentilis populus, cui a nativitate increvit cultus inutilis idolorum: ut stulte immolaret filios suos daemoniis. Unde sequitur:

Ab infantia, et frequenter eum in ignem et aquas misit, ut eum perderet. Sed si quid potes, adjuva nos, misertus nostri. Alii enim de gentibus ignem venerabantur, alii aquam.

Jesus autem ait illi: Si potes credere. Libertatem hic arbitrii indicat.

Omnia possibilia sunt credenti. Et continuo exclamans 0616A pater pueri cum lacrymis aiebat: Credo, Domine, adjuva incredulitatem meam. Quae sunt omnia, nisi quae in nomine Jesu, id est, salutis postulantur cum lacrymis? Pater pueri aiebat: Credo, Domine, adjuva incredulitatem meam. Credulitas nostra, ut rostrata lingua infirma est, nisi innixa subsistat robori adjutorii Dei. Fides cum lacrymis, optata vota capit: ut est: Fiat tibi secundum fidem tuam.

Et cum vidisset Jesus concurrentem turbam, comminatus est spiritui immundo, dicens illi. Dehinc Marcus proprie narrat. Mina Domini, potentia ejus est.

Surde et mute spiritus, ego praecipio tibi. Spiritui imputat Deus, quod homini diabolus praestat: dum ille numquam audiret nec loqueretur, quod peccator penitus audivit, et loquitur.

0616B Exi ab eo, et amplius ne introeas in eum. Et exclamans, et multum discerpens eum, exiit ab eo. Exiens ab homine, numquam revertitur, si cor suum clavis seraverit humilitatis, et charitatis: et ostium obtinuerit homo munitatis. Unde propheta dicit: Esto mihi in Deum protectorem et in locum munitum, ut salvum me facias.

Et factus est sicut mortuus: ita ut multi dicerent, quia mortuus est. Jesus autem tenens manum ejus, elevavit eum, et surrexit. Sanatis etenim dicitur, mortui estis, et vita vestra abscondita est cum Christo in Deo. Unde infirmitas Christianorum non est mors, sed mortis similitudo.

Et cum introissent in domum, discipuli ejus secreto interrogabant eum: Quare nos non potuimus ejicere 0616C eum? Et dixit illis: Hoc genus in nullo potest exire, nisi in oratione et jejunio. Et inde profecti praetergrediebantur Galilaeam: nec volebat quemquam scire. Docebat autem discipulos suos, et dicebat illis, quoniam filius hominis tradetur in manus hominum, et occident eum: et occisus, tertia die resurget. At illi ignorabant verbum, et timebant eum interrogare. Stultitia ad luxuriam carnis pertinet: et jejunio sanatur et oratione. Ira et ignavia oratione depellitur. Medicina cujusque vulneris adhibenda est ei. Non sanat oculum, quod calcaneo adhibetur. Jejunio passiones corporis, et oratione pestes sanandae sunt mentis.

Et venerunt Capharnaum. Capharnaum, villa consolationis. Congruit interpretatio praedictae sententiae, qua dicit: Et occisus, tertia die resurget. Granum 0616D frumenti moritur, ut multiplicius colligatur: si non moritur, solum manet.

Qui cum domi essent, interrogabat eos: Quid in via tractabatis? At illi tacebant. Siquidem in via inter se disputaverant, quis eorum major esset. Et residens vocavit duodecim, et ait illis: Si quis vult primus esse, erit omnium novissimus, et omnium minister. Et accipiens puerum, statuit eum in medio eorum. Quem cum complexus esset, ait illis: Quisquis unum ex hujusmodi pueris receperit in nomine meo, me recipit, et quicumque me susceperit, non me suscipit, sed eum qui me misit. Respondet illi Joannes, dicens: Magister, vidimus quemdam in nomine tuo ejicientem daemonia, qui non sequitur nos, et prohibuimus eum. Jesus autem 0617A ait: Nolite prohibere eum. Nemo est enim qui facit virtutem in nomine meo, et possit cito male loqui de me. Qui enim non est adversum vos, pro vobis est. Quisquis enim potum dederit vobis calicem aquae in nomine meo, quia Christi estis: amen dico vobis, non perdet mercedem suam. Et quisquis scandalizaverit unum ex his pusillis credentibus in me, bonum est ei magis si circumdaretur mola asinaria collo ejus, et in mare mitteretur. Et si scandalizaverit te manus tua, abscinde illam. In via enim tractabant de principatu: similis tractatio loco. Principatus namque ut ingreditur, sic deseritur: et quamdiu tenetur, labitur: et incertum est in qua mansione, id est, in qua die finiatur. Unde dicit: Qui vult esse primus, ut puer sit minister.

0617B Bonum est tibi debilem introire in vitam, Id est, sine cupito principatu.

Quam duas manus habentem ire in gehennam, in ignem inexstinguibilem. Duae manus, principatus sunt et superbia. Abscinde superbiam, tenens humilem principatum.

Ubi vermis eorum non moritur, et ignis non exstinguitur. Et si pes tuus te scandalizat, amputa illum. Bonum est tibi claudum introire in vitam aeternam, quam duos pedes habentem, mitti in gehennam ignis inexstinguibilis: ubi vermis eorum non moritur, et ignis non exstinguitur. Quod si oculus tuus scandalizat te, ejice eum. Bonum est tibi luscum introire in regnum Dei, quam duos oculos habentem mitti in gehennam ignis: ubi vermis eorum non moritur, et ignis 0617C non exstinguitur. Vermis, est conscientia sera. Ignis, poena inconsummata. Unde per prophetam dicitur: Ambulate in lumine ignis vestri, et in flammis, quas succendistis vobis.

Omnis enim igne salietur. Mire dictum est: Quod enim sale conditur, vermis putredinem arcet. Quod vero, id est, asperso sale carnem quaeque consumit: hoc secundum legem in hostiis fiebat, quae in altari cremabantur. Unde in omni victima et sacrificio, sal offerri praeceptum est. Sal, dulcedo sapientiae: et ignis Spiritus sancti gratia. Omnis ignis salietur, quia omnis electus sapientia conditur, ut digna victima Dei altaribus efficiatur. Unde bene addit:

Et omnis victima sale salietur. Ille enim vere victima Domini est, qui corpus et animam a vitiis 0617D emundando Deo per amorem Spiritus sancti consecrat; nec sale aspergitur, sed igne consumitur: quando non peccati tantum contagio pellitur, sed et praesentis vitae delectatio tollitur, et futurae conversationi tota mente suspiratur. Unde, nostra conversatio in coelis est. Et, obsecro per misericordiam Dei, ut exhibeatis corpora vestra, etc. Altare Dei, est cor bonorum: hostiae et sacrificia, bona opera fidelium. In omnibus sacrificiis sal, quia nullum opus bonum sine sapientia. Ignis sacrificia in altare consumit: de quo ipse nos baptizavit Spiritu sancto et igne. Ignis tribulationes respicit: hoc ad superiora, ubi scandalizantia membra evelli praecepta sunt: quia et hoc est igne saliri, tentationibus exerceri, ob 0618A Christi amorem dilectos et proximos nobis abnegare. Omnis enim victima salietur. Victima Domini est genus humanum, quod hic ratione sapientiae salitur: dum corruptio sanguinis custodia putredinis, id est, mater vermium consumitur, et illic purgatorio igne examinatur.

Bonum est sal. Quod si sal insulsum fuerit, in quo illud condietis? Sal insulsum, qui amat principatum, qui increpare non audet et confiteri, ne de synagoga ejiciatur: diligens gloriam hominum magis, quam Dei.

Habete in vobis sal, et pacem habete inter vos. Salsitudinem correctionis, amor proximi temperet, et dilectionem proximi sal justitiae condiat. Et in domo iterum discipuli ejus interrogabant eum de eodem. 0618B Et hoc proprie: in iterata scientia verbi non fastidium, sed esuriem et sitim praestat: ut est illud Sapientiae: Qui me comedunt, adhuc esurient, et qui me bibunt, adhuc sitient. Melliflua sapientiae eloquia gustata diligentius, multimodum saporem reddunt. Quando pluit Dominus manna ad manducandum sub sole liquescens ut cera, reddens mollita dicta, ut est illud: Fulgebunt justi sicut sol in regno Patris eorum. Ad ignem duratur: ut, Panis, cor hominis confirmans. Ad aspera, ut est: Si quis vult post me venire, abneget seipsum sibi, et tollat crucem suam et sequatur me.