Caput VII.

Et conveniunt ad eum Pharisaei, et quidam de scribis venientes ab Jerosolymis. Et cum vidissent quosdam ex 0610B discipulis ejus communibus manibus, id est, non lotis, manducare panes, vituperaverunt. Pharisaei autem et omnes Judaei nisi crebro laverint manus, non manducant, tenentes traditionem seniorum. Et a foro venientes nisi baptizentur, non comedunt. Et alia multa sunt, quae tradita sunt illis servare: baptismata calicum, et urceorum, et aeramentorum, et lectorum. Et interrogabant eum pharisaei et scribae: Quare discipuli tui non ambulant juxta traditionem seniorum: sed communibus manibus manducant panem? At ille respondens, dixit eis: Bene prophetavit Isaias de vobis hypocritis, sicut scriptum est: Populus hic labiis me honorat: cor autem eorum longe est a me. In vanum autem me colunt, docentes doctrinas et praecepta hominum. Relinquentes enim mandatum Dei, tenetis traditionem hominum: baptismata 0610C urceorum, et calicum, et alia similia his facitis multa. Et dicebat illis: Bene irritum facitis praeceptum Dei, ut traditionem vestram servetis. Moyses enim dixit, Honora patrem tuum, et matrem tuam: et qui maledixerit patri, vel matri, morte moriatur. Vos autem dicitis: Si dixerit homo patri, vel matri, corban, quod est, donum quodcumque ex me tibi proderit, et ultra non dimittitis eum quidquam facere patri suo aut matri, rescindentes verbum Dei per traditionem vestram, quam tradidistis. Et similia hujusmodi multa facitis. Et advocans iterum turbam, dicebat illis: Audite omnes et intelligite: nihil est extra hominem introiens in eum, quod possit eum coinquinare: sed quae de homine procedunt, illa sunt quae coinquinant hominem. Si quis habet aures audiendi, audiat. Et cum introisset 0610D in domum a turba, interrogabant eum discipuli ejus parabolam. Et ait illis: Sic et vos imprudentes estis. Non intelligitis, quia omne extrinsecus introiens in hominem, non potest eum coinquinare: quia non intrat in cor ejus, sed in ventrem, et in secessum exit, purgans omnes escas. Dicebat autem, quoniam, quae de homine exeunt, illa coinquinant hominem. Ab intus enim de corde hominum malae cogitationes procedunt: adulteria, fornicationes, homicidia, furta, avaritiae, nequitiae, dolus, impudicitiae, oculus malus, blasphemia, superbia, stultitia. Omnia haec mala ab intus procedunt, et coinquinant hominem. Et inde surgens, abiit in fines Tyri et Sidonis, et ingressus domum, neminem voluit scire, et non potuit latere. Mulier enim 0611A statim, ut audivit de eo, cujus filia habebat spiritum immundum, intravit et procidit ad pedes ejus. Erat enim mulier gentilis Syrophaenissa genere, et rogabat eum, ut daemonium ejiceret de filia ejus. Qui dixit illi: Sine prius saturari filios. Non est enim bonum sumere panem filiorum, et mittere canibus. At illa respondit, et dicit illi: Utique, Domine, nam catelli comedunt sub mensa de micis puerorum. Et ait illi: Propter hunc sermonem vade, exiit daemonium a filia tua. Et cum abiisset domum suam, invenit puellam jacentem supra lectum, et daemonium exiisse. Pharisaeorum superfluum latratum, furca rationis obtundit, id est, Moysi et Isaiae increpatione, ut nos adversantes haereses verbis Scripturae vincamus. Videntes discipulos non lotis manibus manducare, quod futuram gentium 0611B communionem significat. Munditia et baptismum pharisaicum sterile est. Communicatio non lota apostolica, extendit palmites suos usque ad mare: quod culpa majus est. Traditio autem pharisaica in mensis, et puris vasis non est tractanda, sed abscindenda et radenda. Saepe enim traditionibus hominum, mandata Dei cedunt. Post hoc signum, mulier Syrophoenissa, cujus filia spiritum immundum habebat, intrans procidit ad pedes ejus. Erat enim gentilis mulier: rogat pro filia, quae est mater nostra, Romana Ecclesia: et nata daemoniaca, barbarica est Occidentalis natio, cujus fides fecit de cane ovem: mica spiritualis intellectus, non panem fractum litterae sumere cupit. Fidelis, prudens et humilis meretur, quod poscit.

0611C Et iterum exiens de finibus Tyri, venit per Sidonem ad mare Galilaeae inter medios fines Decapoleos. Et hic proprie narrat Marcus decimam virtutem. Tyrus interpretatur angustia, significans Judaeam, cui Dominus dicit: coangustatum est stratum, breve est pallium, utrumque operire non potest: ut transferat se ad gentes alias. Sidon vero venatio interpretatur, quae fera indomitaque nostra natio est, et venit ad mare Galilaeae, quod fructuosa volubilitas est: inter medios fines Decapoleos, quod interpretatur decalogi mandata. Salvator ad salvandas gentes ab apostolis ducitur: qui interroganti se adolescenti, quid faceret, respondit: Nosti mandata.

Et adducant ei surdum et mutum. Genus humanum per multa membra, ac si unus homo varia peste absumptus 0611D enumeratur: in protoplasto caecatur, dum videt: surdus fit, cum audit: dum odoratur, emungitur: obmutescit, dum loquitur: mancus fit, dum manum extendit: incurvatur, dum erigitur: hydropicus fit, dum concupiscit: claudus fit, dum progreditur: lepra suffunditur, dum nudatur: daemone impletur, dum divinitatem appetit: morte moritur, dum audacter excusat, quod inobedienter commisit.

Et deprecabantur eum, ut imponat illi manum. Incarnatum fore Dominum, multi justi et patriarchae cupiebant et optabant.

Apprehendens eum de turba seorsum, misit digitos suos in auriculas ejus. Seorsum semper turbulentis 0612A cogitationibus, et actibus inordinatis, sermonibusque incompositis ducitur, qui sanari meretur. Digiti qui in aures ejus mittuntur, verba spiritus sunt, de quo dicitur: Digitus Dei hic est. Et, Opera digitorum tuorum sunt coeli.

Ex exspuens tetigit linguam ejus. Spuma de carne Domini, est divina sapientia: quae solvit vinculum labiorum humani generis: ut dicat: Credo in Deum Patrem omnipotentem, etc.

Et suspiciens in coelum ingemuit. Id est, nos gemere docuit, et in coelum thesaurum cordis nostri erigere: quod per gemitum compunctionis intimae, frivola laetitia carnis purgatur, ut dicitur: Rugiebam a gemitu cordis, etc.

Et ait illi: Epheta, quod est, adaperire. Corde 0612B enim creditur ad justitiam: ore autem confessio fit ad salutem.

Et statim apertae sunt aures ejus, et solutum est vinculum linguae ejus, et loquebatur recte. Apertae sunt aures ejus ad hymnos, cantica, et psalmos: solvitur lingua, ut eructet verbum bonum, quod non possunt minae nec verbera cohibere, ut ait Apostolus Paulus: Ego vinctus, sed non est alligatum in me verbum Dei.

Et praecepit illis, ne cui dicerent. Non in virtutibus gloriandum esse docuit: sed in cruce, et in humiliatione.

Quanto autem eis praecipiebat, tanto magis plus praedicabant, et eo amplius admirabantur, dicentes: Bene omnia fecit, et surdos fecit audire, et mutos 0612C loqui. Civitas in monte posita undique circumspecta, abscondi non potest: humilitas semper praecedit gloriam.