Caput IV.

De caetero ergo, fratres. Post laudem et consolationem, incipit exhortatio.

0867A Rogamus vos, et obsecramus in Domino Jesu: ut quemadmodum accepistis a nobis, quomodo oporteat vos ambulare et placere Deo: sic et ambuletis, ut abundetis magis. Quibus via Christus est, dignis eo gressibus ambulate: quia cum aetate fides augeri debet et mores: sicut cum aetate carnis, et cibus crescit et studium.

Scitis enim quae praecepta dederim vobis per Dominum Jesum. Haec est enim voluntas Dei, sanctificatio vestra, ut abstineatis vos a fornicatione. Sanctificatio ab omni incontinentia revocat Christianum, cui incontinenti non expedit sanctum Christi corpus attingere: maxime cum Moyses Judaeos sanctificare volens, populum totum ab femina se continere praecepit, ut Dei potiri praesentia mererentur.

0867B Ut sciat unusquisque vestrum vas suum possidere in sanctificatione et honore. Suum corpus unusquisque castum servando sanctificet et honoret. Simul considerandum, quia eis tamquam perfectis, non sicut Corinthiis scribit infirmis.

Non in passione desiderii, sicut et gentes, quae ignorant Deum. Ne nimiae et immoderatae libidini servientes, similes gentibus fiatis: quae Deum amatorem castitatis ignorant.

Et ne quis supergrediatur, neque circumveniat in negotio fratrem suum. Ne quis post devotam continentiam et consensum, fratri suo aliquam circumventionem vi circumferre nitatur: sive in quolibet negotio, ne quis alterum fraudet.

Quoniam vindex est Dominus de his omnibus: sicut 0867C praediximus vobis, et testificati sumus. Non solum de fornicatione et publica turpitudine, sed etiam de transgressione propositi. Quisquis enim continentiam Deo voverit, fecit sibi illicitum, quod licebat.

Non enim vocavit nos Deus in immunditia. Quae corpus Christi audenter non permittit accipi.

Sed in sanctificationem. Ut exemplo Christi vivatis. Qui enim habet spem hanc in eum, sanctificat se, sicut ille sanctus est.

Itaque qui haec spernit, non hominem spernit, sed Deum: qui etiam dedit Spiritum suum sanctum in nobis. Non me, sed eum qui in me loquitur Christus: cujus spiritui injuriam facit omnis qui non sancte versatur.

De charitate autem fraternitatis non necesse habuimus 0867D scribere vobis. Videte quam perfecti erant, de tanto et tam necessario praecepto non indigebant admoneri.

Ipsi enim vos, a Deo didicistis, ut diligatis invicem. Etenim illud facitis in omnes fratres in universa Macedonia. A Christo, qui dixit: Mandatum novum do vobis. Hoc novum est, ut pro alterutro moriamur: quia hoc vetus, non suum erat Testamentum.

Rogamus autem vos, fratres, ut abundetis magis et operam detis. Hoc est, ut jam ignotos quosque diligatis.

Ut quieti sitis, et ut vestrum negotium agatis, et operemini manibus vestris: sicut praecepimus vobis. Quidam inquiete per diversorum discurrebant domus: 0868A aliqua etiam ad religionis opprobrium postulantes ab infidelibus: quamquam ad eos in secunda plenius exsequitur. Unde magis vult eos, vel proprii negotii cura, vel labore manuum occupari, quam otiositatis detrimentum, et inquietudinis habere peccatum.

Ut et honeste ambuletis ad eos, qui foris sunt, et nullius aliquid desideretis. Ne vos ipsi denotent, qui praestare videntur.

Nolumus autem vos ignorare, fratres, de dormientibus. Dormit enim, quem certum est surrecturum, sicut dictum est in Evangelio de Lazaro.

Ut non contristemini, sicut et caeteri, qui spem non habent. Aliter debet fieri qui peregre pergit, aliter ille qui moritur.

Si enim credimus, quod Jesus mortuus est, et resurrexit. 0868B Si ea credimus, quae non videmus: et per ejus resurrectionem certi sumus non veniam consecutos: cur illud similiter non credamus, quod gentes qui videnti Deo non credunt?

Ita et Deus eos qui dormierunt, per Jesum adducet cum eo. Qui caput suscitavit, etiam caetera membra suscitaturum se promittit.

Hoc enim vobis dicimus in verbo Domini. Ex Evangelii sententia.

Quia nos, qui vivimus, qui residui sumus in adventu Domini. Semper Apostolus diem Domini fecit habere suspectum, quasi eos in corpore inveniret.

Non praeveniemus eos, qui dormierunt. Tam velox erit eorum resurrectio, quam nostra assumptio.

Quoniam ipse Dominus in jussu, et in voce archangeli. 0868C Terrorem illius dici monstrat, quo omnis potestas coeli, et elementa movenda sunt: ut nos sciamus, quali conscientia diem Domini exspectemus.

Et in tuba Dei descendet de coelo. Si ad hominis tubam terra videtur permoveri, quanto magis ad Dei! sicut Elias quoque terribilem in monte Domini vidit adventum.

Et mortui qui in Christo sunt, resurgent primi. Deinde nos qui vivimus, qui relinquimur, simul rapiemur cum illis in nubibus obviam Christo in aera. Qui in Christo mortui fuerint, resurgent primo: et qui vivi inventi fuerint sancti, cum ipsis pariter rapientur: qui non judicabuntur, sed potius judicabunt.

Et sic semper cum Domino erimus. In eadem gloria 0868D aeternitatis.

Itaque consolamini invicem in verbis istis. Notandum quod laetis hoc praecipit, ut alterutrum se doctrinis instruant.