Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale168

eosque simul invitare ad sacramenta frequenter recipienda, quoniam merito

censebat vitam militarem christianae vitae obsistere non debere. Ita militari

cum virtute beatus Nonius coniungebat altam christianam pietatem. Coae-

quales eius testantur de eius devotione erga Sanctissimum Sacramentum, de

cotidiana eius sanctae Missae frequentatione, quae omnia tunc temporis in-

sueta habebantur apud eos qui non erant religiosi nec sacerdotes. Peculiarem

habuit devotionem etiam erga Beatissimam Virginem Mariam eiusque in

honorem ieiunabat feriis quartis, sextis et sabbatis necnon in vigiliis maiorum

festorum, et in diebus etiam quibus bellum gerebatur. Filialem grati animi

sensum in Deiparam manifestabat frequentes instruens peregrinationes ad

sanctuaria Mariana atque ecclesias aedificans in eius honorem.

Post mortem uxoris anno MCCCLXXXVII, alteras nuptias recusavit. Totam

per vitam suam exemplum dedit vitae illibatae, minime approbans quasdam

morum corruptelas apud suos milites. Valde munificus semper exstitit erga

omne genus indigentes: proprias neglegens opes, alios in caelestibus horreis

thesauros accumulavit. Postquam pacem conciliare valuit cum limitaneis

nationibus et itaque regni autonomiam tutari, pleraque bona sua inter suos

cooperatores distribuit.

Die XV mensis Augusti anno MCDXXIII, universa mirante et stupente

natione, reliquit ea quae adhuc possidebat: summum gradum militarem,

quemlibet titulum, munus et honores; deinde indutus est habitum carmeli-

tanum in conventu Lisbonensi, quem ipse condiderat, humiliorem eligens

condicionem, videlicet fratris ita dicti donati. Nomen assumpsit Nonium a

Sancta Maria. Tantummodo interventio ipsius principis Eduardi, filii regis

Ioannis I, impedire valuit eum ne in remotum conventum abiret ad frequen-

tes vitandas visitationes illustrium civium, cum cuperet solummodo orationi

se dicare. Manifestavit etiam desiderium eleemosynam quaeritandi, uti ulti-

mus inter fratres; superiores tamen atque rex hoc non permiserunt ei.

Mortuus est anno MCDXXXI, probabiliter die I mensis Aprilis, octo post annos

vitae plane traditae orationi et paenitentiae, pauperum amori filialique

devotioni in Virginem Mariam. Universa domus regia populusque Lisbo-

nensis accurrit ad sollemnes exsequias viri qui, iam nationalis heros habitus,

extemplo sanctus est consideratus.

Fama sanctitatis beati Nonii Álvares Pereira induxit regem Lusitaniae

Eduardum eiusque fratrem Petrum, ut iam anno MCDLXXVII a Summo Ponti-

fı̀ce Eugenio IV licentiam peterent processum canonizationis incohandi. Pro-

gredientibus annis, eius cultus constitutis est et anno MDCXXXIV postulata est