Congregatio de Causis Sanctorum 213

BARCINONEN.

Beatificationis seu Declarationis Martyrii Servi Dei Iosephi Samsò i Elias, Sacer-

dotis Dioecesani Parochi - Archipresbyteri S. Mariae de Mataro ({ 1936)

DECRETUM SUPER MARTYRIO

« Mihi autem absit gloriari, nisi in cruce Domini nostri Iesu Christi, per

quem mihi mundus crucifixus est et ego mundo » (Gal 6, 14).

Ardens confessio Beati Pauli Apostoli authenticam ac profundam reso-

nantiam in vita morteque Servi Dei Iosephi Samsó i Elias invenit: testis

Domini crucifixi, christianam perfectionem consecutus est, martyrio vitam

suam consumpsit et plene fratribus se tradidit.

Servus Dei natus est in loco Castellibisbaliensi prope Barcinonem die 17

mensis Ianuarii anno 1887. Inde ab adulescentia in animo suo vocationem ad

sacerdotale ministerium ita percepit, ut, superioribus studiis perfectis, Semi-

narium Dioecesanum ingrederetur, ubi affabilitas una cum eius intellectus

qualitatibus et certa spiritualitate aestimationem et sodalium superiorumque

affectum ei comparavit. Demum, studia exercuit apud Pontificiam Faculta-

tem Theologicam Tarraconensem usque ad Doctoris gradum in Sacra

Theologia. Sacerdos anno 1910 ordinatus est. Primum vicarius ad paroeciam

Sancti Iuliani de Argentona missus est, denique in illam Sancti Ioannis de

Conillas-Mediona. Deinde, archipresbyter oeconomus nominatus est et paro-

chus communitatis Sanctae Mariae Mataronensis.

In omnibus Iosephus diligentia, humana sacerdotalique pietate et prae-

sertim catechetica praeparatione praestitit. Praeclara erat peritia eius in

amicitia promovenda cum fidelibus omnium ordinum socialium, quos facili-

ter participes faciebat nonnullarum actionum pastoralium. Servus Dei assi-

duus erat in sacramento Reconciliationis administrando, praesertim ut spi-

ritualis moderator et vocationum suscitator; singulari modo aegrotorum

moribundorumque servitium pastorale curabat, liturgiam summa deditione

animabat et sodalitia christifidelium constanter fovebat. Lineamenta eius

humana et sacerdotalia validissima exstiterunt: austerus erat, ardentis fidei

caritatisque dives, animarum saluti deditus et ad veniam propensus, mode-

stus et severus, sed etiam benignus et amabilis. Quae cotidianam eius actuo-

sitatem gubernabant, erant: « Deus super omnia! ».