31. Dominica prima post Pentecosten.

1. Ecce, dies venerandus,
lustrantur quo fideles.

2 a. In quo almus spiritus
adventavit

super cunctos credentes
ab astris,

2 b. Corda replens mentesque
altithroni

sonitu corroborans
repente.

3 a. Virtus perfudit

cordibus credentium.

Nova acceperunt
procedente spiritu
a patre filioque
fulgentia eloqui

magnalia.

Dies fulgebat
florigera,

vehemens de caelo
sonitus replevit cunctos
residentes Solimam,

3 b. Advenit divinus,

discipulos illustrans
ignis, quaerens, lucens,

tribuens charismatum
dona omnibus,

Lustrans, inundans
deitatis amore.

Tunc, qui aderant,
loquebantur
mustoque repletos
ebriosque per vinumve
eos esse amentes.

4 a. Ore rogemus,
corde petamus
spiritum illum
sanctum adesse

4 b. Largifiuisque
precibus [omnes
nobis] oremus
nostrum auctorem.

5 a. O paraclite,
solator spiritus,

5 b. O lucifluens,
nobiscum maneto

6 a. Semper custodiens
praesidensque,

6 b. Semper humillimos
exhibensque;

7 a. Pectoribus

nostrismet lustrando,
inducendo veritati
Nos omnes, qui
discipulis

dispertitis in linguis
creverunt ;

7 b. Coaequalis,

[araclite sancte,]

Deo patri filioque

Corda nostra

terrivola

replens atque confirmans

Solimam ;

8 a. Ut teneamus caritatem,
servemus castitatem
fidemque immaculatam,

8 b. Ut de terrenis erigemur,
de imis suscitemur
ducemurque in excelsis.