146. De sancto Bernardino.

1 a. Apud salvatorem Christum
Mundum recommendes istum,
Bernhardine,
Vir divine,

Ut mundetur melius.

1b. Bernhardine, praedicator,
Paupertatis observator,
Doctor magnus,
Mitis agnus,

Minor, sed egregius.

2 a, Iesus in nativitate

Matris suae cunctis gratae
Mundo natum
Sed renatum

Te elegit dulciter.

2 b. Ortus ab honestis pie
Prece virginis Mariae
Honestate,
Pietate

Praecellebas iugiter.

3 a. Scholas puer frequentando,
Vitiosa detestando
Consodales,
Coaequales
Instruxisti moribus.

3 b. Crucifixo Iesu gratus
Et ab eo confortatus
Festinanter
Et laetanter

Tua das pauperibus.

4a: Iuvenis ingeniosus,
Honestissime formosus,
Pius verbis
Non acerbis,

Stella fulgens saeculo.

4 b. In Francisci via tute
A primaeva iuventute
Ambulasti,
Ut optasti,

Praebens iter populo.

5 a. Virginali vita fretus,
Facie venusta laetus,
Ut crystallus
Et corallus

Rutilas egregie.

5 b. Legis decem chordas sonans,
Bernhardine, praeco tonans
Iesum ducem,
Veram lucem
Medio ecclesiae.

6 a. Mel eructas praedicando,
Iesu nomen propalando,
Mente mera
Dicens vera
De scripturae floribus.

6 b. Verum profers vere gratis
Praedicator veritatis,
Ut in signis
Factis dignis

Plus laborans omnibus.

7 a. Ut memoria Iosiae,
Sic tu filio Mariae
Per doctrinam
Sic divinam

Redoles suaviter.

7 b. Exis animo iucundo

De hoc laerimoso mundo
Sine fletu,
Sine metu

Moriens hilariter.

8 a. Evangelio devotus,

Deo plus quam mundo notus,
Post peracta
Digna facta

Finieris caelestibus.

8 b. Haustor gratiae divinae,
O confessor Bernhardine,
Alme pater,
Vere frater,

Fratres iuva precibus.

9 a. Melos laudis decantatur,
Dum laus tua declaratur
Gratiose,
Gloriose

Meriti praeconiis.

9 b. Lux delectet nos aeterna
Et laus Dei sempiterna
Velut rosa
Speciosa

Mentium praeconiis.