251. De s. Maria Magdalena.

1 a. Veneranda Magdalenae
Repraesentant festa plene
Vae, lamenta, carmina;

1b. Vae debetur delinquenti
Et lamentum paenitenti,
Postque laus, precamina,

2 a. Haec ut uxor adversatrix
Christum linquens fitpeccatrix
In sequendo turpia.

2 b. Ut repudiata viro
Dissipavit modo miro
Grata naturalia.

3 a. Irae Christus iam oblitus
Pie quaerit ut maritus
Tegens turpitudinem ;

3b. Rete gratiae sagenat

Gratis trahens, ubi cenat,
Spirat paenitudinem.

4 a. Lue tersa delictorum
Ornans munere donorum
Hanc sibi conciliat.

4 b. Haec recedit iam ex toto,
Lavat, ungit et ex voto
Se totam humiliat.

5 a. Osculatur et decorat

Pedes Christi, sic honorat
Sponsum, quem contempserat.

5 b. Ex affectu studet vere
Membra, sensus exhibere
Christo, qui praestiterat.

6 a. Haeret medico curata,

Nam ministrat, paret grata
Hospes et discipula,

6 b. Sequitur caelestem ducem
Tam ad caelum quam ad crucem
Ut patronum famula.

7 a. Cessant iam lamenta cuncta,
Curiae caelesti iuncta
His succedunt carmina.

7 b. O quam privilegiata
Caelis, terris fit beata,
Gaudens inter agmina I

8a. Suscitatur huius prece
Lazarus diurna nece;
Quam magna dilectio !

8 b. Partem optimam elegit
Et ex ore Christi legit,
Quae sunt digna praemio.

9 a. Fit praenuntia surgentis
Et apostola scandente,
Unde Iesus venerat.

9b. Paenitentiae exemplum

Iam caeleste scandit templum,
Hic Christus remunerat.

10 a. O Maria Magdalena,

Spes reorum, donis plena,
Laudes, preces accipe,

10 b. Et placato nobis Christo
Mundo protegens nos isto
Demum ad te suscipe.