179. De sancta Dorothea.

1. Ave, praesignis
margarita,
polita

castitatis vita,
virtutibus fulcita.

2 a. Euge, Deo digna,
pace nos consigna,
veritatis lumen,
verum solem iustitiae,
fac post mortem clare
nos illuminare.

2 b. Virgo, Deo nata,
Dorothea grata,
praeelecta ut sol,
pulchre refulgens ut sidus,
per te sint ablata
nostra nunc peccata.

3 a. Tu plena fide,

Christus sic stabilivit te,
ut nec minas curares
nec hostis tormenta saeva
formidares.

3 b. In ligno vitae

salvator subarrhavit te
sibi sponsam ornatam,
coronae caelestis serto
decoratam.

4 a. Tu agna Christi
esse meruisti
angelorumque germana,
nam vana

nefandi gaudia mundi
vicisti.

4b. Tuque furentis
Fabricii praesidis
multa magnaque saevarum
poenarum

genera divino nutu
superasti.

5 a. Hinc gentilium
nos reliquiae
laudes Deo
decantemus hodie
mirabilium
eius, quae fecit
cum Sion filia,
quae mactata
erat temporaliter,
sed iam vivit in caelis
cum Christo perpetualiter.

5b. Hinc manna verum
nobis tribue
ob meritum
martyris Dorotheae,
praefiguratum
quondam in lege,
sed nunc ecclesiae
triumphanti
datum aeternaliter.
Fac nos, Christe, caelesti
pane semper digne refici.

6 a. Fac aquam mundam,
excussam quondam
de petra per virgam,
nos gustare
cum perfecta fide,
peccata deflere
contrito corde,
agnum typicum
ferventer nos vorare.

6 b. Es igne laesa,
fustibus caesa,
mammillis cremata,
macerata,
uncis lacerata,
Christi Nazaraea,
faculis tandem
usta flammeis,
o dulcis Dorothea.

7 a. Audi nos,

nam te virginum
sponsus tuus honorat.

7 b. Salva nos,

virgo, pro quibus

te supplex clerus orat.

8 a. Fac fontem nobis gratiae
necnon caelestis praemii
fructum adfluere,

8 b. Ut haustu sapientiae
possimus transitoria
cuncta respuere,

9. Tuam praeclaram vitam
operibus
imitari

sanctisque aequari,
post mortem in caelesti gloria
cum honore coronari.