170. De sancto Deodato.

1. Adest dies celebranda,
Dies digne praedicanda
Celebri laetitia.

2 a. Hac in luce
Christo duce
Deodatus
Laureatus

Triumphat in gloria.

2 b. Iam post luctum
Metit fructum,
Christum videt,
Cuncta ridet

Dudum adversantia.

3 a. Servus prudens operatus
De talento et lucratus
Reportat duplicia.

3 b. O quam felix haee usura
Subditorum [allatura]
De profectu gaudia!

4 a. Clarus quidem

parentum titulis
Plus effulsit

cunctorum oculis
Morum elegantia;

4 b. Sacri dignus

arce regiminis
Deodatus

sigillo nominis
Et operum gratia.

5 a. Fructus sede pastorali

Vigil stetit spiritali
Gregis in custodia.

5 b. Nunc cum Rachel, nunc cum
Lia,
Ibi Martha, hic Maria
Diversa per studia.

6 a. Sed ut soli Christo vacet,
Spreta lippa Rachel placet
Noctis atrae nescia;

6 b. Illam fugit, huic haeret,
Viduata sedes maeret
Fuga patris anxia.

7 a. Hostis adest invidus,

Virum vexat callidus

Multa per exsilia.

7 b. Commutatis sedibus
Gallilaeae vallibus
Quies datur placida.

8 a. Longo latens in recessu
Omni fugit ab accessu
Plebis et frequentia.

8 b. Dape pastus ultro nata,
Iunctus feris miscet grata
Cum Deo colloquia.

9 a. Fame longa maceratus
Est caelitus revelatus
Humo inter somnia,

9 b. Et qui baiuli ciborum
Et ductores sunt virorum
Ad sancti tuguria.

10 a. Nam eremus innotescit,
Signis praesul inclarescit,
Fama cuius increbrescit
Mundi per confinia.

10b. Vas pro vino muscam dedit,
Ea morsu virum laedit,
Vir compunctus fundam reddit
Impetrata venia.

11a. Quam natura depravavit
Et brevitas deprobavit
Trabem, sanctus adaptavit
Domus in fastigia.

11b. Hic est prudens architectus,
Culpa iacet qui abiectus,
Sublevatur per hunc rectus
Aula in aetherea.

12. O caelestis architecte,

Quam meremur, iram flecte
Culpa gravi nos abiectos
Fer in aulam caeli rectos
Pia per suffragia.