143. De sancto Benedicto.

1. Gaudens monachorum
legio coniubilet,

2 a. Patris intonans merita,

Sunt quae tot miris prodita
Miraculis.

2b. Ortus nobili stemmate,
Sed virtutum fit lampade
Nobilior.

3 a. Nursia genetrix
almae prolis,
Roma doctrix
eiusdem fertur subolis.

3 b. Aetate lubrica
spernens cancta
ad superna
tendebat mentis lumina

4 a. Vasis fracti
maestae nutricis
naturam reformans
reddit integram.

4b. Multos schema
rite vivendi
Romano tradente
laetus accipit.

5 a. Hinc iam cassa
laudis fugitans,
ferarum lustra quaeritans;

5 b. Et nec ibi
lampas latuit,
sed mox pluribus patuit.

6 a. Occulta cordis
inspiciens,
puerum redarguens:

6 b. Defuncti membra
resuscitat,
morbida mox reparat.

7 a. Miranda relaturus
subditur ei mundus,
cernit esse collecta
quaeque creata.

7 b. Mutatur et natura,

cum vehit ferrum unda,
Maurum iussa complentem
portat currentem.

8 a. Quis queat plurima
eius promere miracula,

8 b. Mundo qui splendidus
fulsit ut solis orbiculus?

9 a. Prophetis

hunc parem credimus,
apostolis quam plura
gessit aequalia;

9 b. Iam stola

praenitens candida
sequax illius [agni]
gaudet caelicola.

10 a. Alme summae
norma vitae,
nostro fave iubilo,

10 b. Intercede
crebra prece
peo devotis famulis

11. Trinitati

sit laus aeterna.