277. In s. Patri ad Vincula.

1 a. Per errorem ductus vanum
Misit rex Herodes manum,
Ut quosdam affligeret;

1b. Zebedaei natum stravit
Subsequenter ac tentavit,
Ut et Petrum caperet.

2 a. Azymorum erant dies,

Per quos vana datur quies
Iudaeorum populo;

2 b. Quibus talia placebant,
Quia caeci nil videbant
Rectae mentis oculo.

3 a. Commendatur vinculatus
His, qui cingunt ense latus,
Bis octo militibus,

3 b. Ut post pascha duceretur
Et a vulgo quaereretur
De suis operibus.

4 a. Qui, dum esset producendus,
Fretus fide, spe colendas,
Visitatur caelitus;

4 b. Nocte carcer illustratur,
Captivato praeparatur
Admirandus exitus.

5 a. Per legatum valde dignum,
Sicut notuit per signum,
Dum catena rumpitur,

5 b. Excitatur a sopore

Et sublata poena morae
Ad iter praecingitur.

6 a. Ad aspectum tanti viri
Propter novitatem miri
Putat, quod sit visio;

6 b. Sed resumpto statu mentis
Per adfatum conducentis
Cessat baec opinio.

7 a. Nam dum transit per custodes,

Quos statuerat Herodes

Petri fugae timidus,

7b. Ultro clausa porta patet;
In miraculis non latet,
Quod sit Dei nuntius.

8 a. Petrus est ad se reversus,
In stupore primo mersus
Et laudando Dominum

8b. Dixit: Vere scio, quia
Mihi patet tuta via,
Metus habet terminum.

9 a. Per ductorem mihi datum
Me cognosco liberatum
Divino miraculo

9 b. Ab Herode et Iudaeis,
Persecutoribus meis;
Sum sine periculo.

10 a. Ergo, claviger caelorum,
Solve vincla peccatorum,
Ut de sorte beatorum
Mereamur effici,

10 b. Post catenas huius vitae
Invitati per ''Venite
''Illo dulci pane vitae
Valeamus refici.