304. In Inventione s. Stephani.

1. Splendor sanctorum,
patris unice,

2 a. Qui tuis in sanctis
mirabilis
iure crederis.

2b. De quibus sunt isti
vestigia
tua secuti:

3 a. Stephanus, Nicodemus,
Gamaliel
atque Abibas,
filius eius.

3b. Corpora quorum sancta
presbytero
sunt Luciano
sic revelata:

4 a. Tres aurei calathi,
et quartus ex argento
refertus erat croco,

4b. Sed duo rosis albis,
et unus rubris rosis
est Stephanus levita,

5 a. Fervidus

spiritu sancto,
plenas gratia,

5 b. Plurima
faciens signa
et prodigia.

6 a. Et nemo spiritui
poterat resistere,
qui loquebatur in illo,

6 b. Sed plebs dissecabatur
cordibus Iudaica,
stridens dentibus in eum.

7 a. Mox aures obturant,
lapidibus eum caedunt,
intuentes in eum
splendidum
velut angelum.

7b. Et ille clamabat:
Domine Iesu Christe,
lapidantibus parce,
spiritum
meum suscipe.

8 a. Protomartyri surgis,
qui sedes et regnas,
virtutem certanti
ministras.

8 b. Stantem a dextris patris
te filium hominis
das cernere caelis
apertis.

9 a. Et cum tanti meriti
apud te sit
hic servus Domini,

9 b. Corpus eius bestiis
lacerandum
datur a bestiis.

10 a. Quem non tetigit
bestia

tua positum
sub custodia:

10 b. Sed humiliter
sepultum
mire cum tribus
sanctis translatum

11a. Nunc tenet ecclesia;
per quorum merita

11b. Discedant phantasmata
nos lapidantia,

12. Ut in sanctorum memoria
semper tibi sit gloria.

3 a. Tandem per miraculum
Venerunt ad tumulum,
In quo iacent

3 b. Consortes martyrii,
Stephanus et socii,
Qui sic patent.

4 a. Semel, bis et iterum
Venit ad presbyterum
Lucianum

4b. Gamaliel nuntius:

Quid nos celas amplius?
Non est sanum.

5 a. His auditis presbyter,
Episcopus pariter,
Tota gens similiter
Sanctos quaerunt.

5 b. Inventi miraculis
Coruscant in populis
Qui mentibus sedulis
Adfuerunt.

6 a. O martyr, propera
Delensque scelera
Nostris nos culpis
exonera.

Gb. Tu nobis resera
Caelorum munera
Ab omni malo
nos libera.