114. De sancto Amore.

1. Eia, nunc promanus
Domino laudes dignas,

2 a. Hanc diem sanctam qui suo
initiavit
venerari Amori ;

2 b. In qua mortem reliquerat
ac vitam felix
sumpserat florigeram.

3 a. Hodie saeculo
est abreptus
atque vectus
caelorum altis sedibus ;

3 b. Quae olim lacrimans
seminavit,
pergaudendo
feliciter nunc colligit.

4 a. Nam mitis, castus,
dulcis, benignus
fuit et quietus
et pacificus;

4b. Et totas mundi
spreverat pompas
caelorum quaesivit
et divitias.

5 a. Patrem atque matrem deserens
patriamque tunc respuens,

5 b. Exsul esset huic saeculo
et tutus coram Domino.

6 a. Et iam huic factus advena
nunc constat caelicola,

6 b. Secutus pium verbigenam
tenet, ecce, palmulam.

7 a. Israelita verus,

in quo non erat dolus,
refulgebat virtutum
dote praevius.

7 b. Caecis visum praebebat
languidosque curabat
daemonesque fugavit,
captos redemit.

8 a. Talibus gradibus

caeli scandebat ascensus,

8 b. Ubi cum Domino
potitur vero gaudio.

9 a. [O] patrone noster
unice,

tu ad nos respice
semper mitissime:

9 b. Tu nobis sedulo
insere,

quo tibi possimus
iure deservire.

10 a. Hostem fuga,
pacem dona,
crimen nostrum relaxa,

10 b. Ut post metam
huius vitae
iter caeli scandere

11. Mereamur Christo donante.