129. De sancto Arnulpho.

1. Collaudet choros iste

regem caeli, terrae Dominum,

2 a. Vocibus alternis

harmonicisque modulis

2 b. Praesulis Arnulphi
sollemnitate celebri.

3 a. Hic quondam Troiano
stemmate progenitus
emicuit,

3 b. Principumque primus
produxit nobiliter
exercitum.

4 a. Hoc parente prodeunt
saeculo
duo clara lumina:

4 b. Ecclesiae pontifex
fuerat,
alter aulae signifer.

5 a. Quam, Domine, mira
tua sunt consilia !
Qui crimine pressis
miseris mortalitas
tanta solamina
praeparas.

5 b. En, hominem saecli
vinculis implicatum,
Mox securum bellis,
liberis, coniugio,
sanotae ecclesiae
praeficis.

6 a. O pastor insignis,
o dominici cultor
sanctissime iugeris,

6 b. Quantas animarum
fruges Domino plenis
(traus)miseras manipulis !

7 a. Tu castae vitae specimen
coniugatis,

recti regula palatinis,
iustitiae forma
micueras clericis.

7 b. Tu pridem spreta saeculi
dignitate,

linquens deinde praesulatum
te monachis normam
virginibusque praebes.

8 a. Ergo vota persolventes
te poscimus
iam nunc, egregie
[Arnulphe] pontifex,

8b. Christum roges pro famulis,
quo veniam

det, mala (cuncta) auferat
et bona conferat;

9. Conservet

cum populo clerum,
donet omnibus pacem
vitamque perennem.