133. De sancta Barbara.

1. Ave, praeclara
martyr sacra,
ignara

sceleris, ex gnara
prosapia orta.

2 a. Euge, Dei stella,
facie bella,
veritatis lumen
gestans, solis iustitiae
anhelans cacumen
adhuc tenella.

2 b. Virgo, robur astris,
viribus castris
dominaris limbi
ut sol in mortalia,
perflata miro
pneumatis rore.

3 a. Te plenam fide,

almae ritum prudentiae
indagantem, rigidae
turris in acie
firmavit Gabriel.

3 b. Te lignum vitae

sancto ditavit pneumate,
parituram divinae
nucis amygdalum
mox per martyrium.

4 a. Tu magnum regem,
terrae dominatorem,
vana idola
parentis horrendo
vicissim amoris ara
transformasti.

4 b. Tuque furentem

Leviathan serpentem,
castrimargiae
fautorem, collidens
damnoso crimine nullas
excessisti.

5 a. Hinc gentium
nolens colere
dulci sub cultu
memoriae
trini in uno
dissipando
delusum idolorum
ritum affectus zelo
figuraliter

passum crucis in ara
exclamans
fando moraliter.

5 b. Hinc manna verum
sitis gustando,
crucis dum merum
potas bellando,
per nulla patris
machinamenta
nec ulla blandimenta
nacta carnis cara
mente praescia
morte sentis mactandum
te dira
jam temporaliter.

6 a. Fac fontem dulcem,
quem latus caesum
Christi rivulabat,
degustare
cum sincero nisu,
vulnere
sale fricato
quem lassato
curas, baiulans
eculeum moriendo.

6 b. Fac verbo patris
nos redimita
veste polymita
triumphali
zona et polita
moribus
ita ratis
et paratis
fide, operi
virtutis inhiare.

7 a. Audi nos,

nam te virginum
sponsus gaudens honorat.

7 b. Salva nos,

Iesu, pro quibus

virgo Barbara (te) orat.

8 a. Da fontem innocentiae,
da pura mente visere
amictum iubare,

8 b. Quo hausto tunc clementiae
gyrum mens solis verius
valet attingere,

9. Christianismi iidem
operibus
redimire
corporisque esu
in carne praemuniri
obtine,
culmen pacis adire.