135. De sancta Barbara.

1. Prae hominum natis

formosum angelus adfectat
et eius gerentis
imaginem nisus.

2 a. Nitor paternus,
cordium penetrans
becreta,

efficit filios gratos
amoris;

2 b. Nulla senectus
fluvii obstruit
mealum,

pietas ignea sudat
quem caris.

3 a. Hausit ex hoc fonte
eaelica fluenta
Barbara
lenerae aetatis,
dum nullo mortali tradente
trinitatis praedicat
mysteria.

3 b. Sprevit mundi decus
scelerisque thorum
renuit,

idolis delusis
se patri obiecit latranti
vanitatis derogans
libamina.

4 a. Ad deorum pater cultum
iturus virginis
mirae pulchritudinis
considerata
eminentia
turris iubet ut fiat.

4b. Quo tendente ad profana,
morante virgine
turris in cacumine,
trium proclamat
fenestrarum
radio orbem impleri.

5 a. Genitore reverso
trium cancellorum
reperiens radium,
succensus insania
puellam innocentiae
instat ense perdere.

5 b. Sed satore praesente
turris inclinatur;
exsiliens Barbara
subterfugit rabiem,
in montem velocissime
meat degens in antra.

6 a. Tradidit illam Dioscoro
gregis pastor temere,
caius Deo operante
oves fiunt locustae.

6 b. Privatur veste, protrahitur
nuda, inde cyclade
caeli lucis obumbrata
visum latet vesanum.

7 a. Suspenditur eculeo,
verbere

laceratur horrido,
feritur caput malleo.

7 b. Hinc truditur in carcerem,
iubare

consolatur aetheris,
sanantur cladis stigmata.

8 a. Prasentatur praesidi,
visa medicina gratiae
clamant omnes perfidi:
En, idolorum remedia I

8 b. Revelatur iudici

diae ierarchia gloriae,
tradit morti virginem,
vox Gabrielis ut praenosticat.

9 a. Dum ad locum passionis
virgo meat laeta, more
emittens vota
petitionum,
procurat colentibus
peccatorum veniam.

9 b. Ictu caesa ensis diro

turba psallit supernorum ;
caelesti rogo
consumpto patre
credidit perversorum
multitudo Domino.

10. O felix Barbara,

intra poli residens moenia,

cordis corrige amentiam,

commissorum indulgentiam

da, esum

corporis Iesu,

beatorum da gaudia perennia.