138. De sancta Barbara.

1 a. Magna sunimae trinitati,
Uni sed divinitati,

Exstet laus per saecula;

1b. Astra poli quam adorant,
Plausu laudant et honorant
Cum Christi plebecula.

2 a. Testis cuius virgo pia
Acrum tranat nacta dia
Barbara martyrium.

2 b. Haec sunt enim eius festa,
Quibus scandit post molesta
Felix ad empyrium.

3 a. Ista virgo, praeformosa
Vultu, fide virtuosa,
Actu sancto claruit.

3 b. Atrox pater huius quidem
Dios est et corus, idem
Fide Christi caruit.

4 a. Struxit altam parens sibi
Turrim, ut moretur ibi
Forma compta nimia.

4b. Vult fenestram mox post binam
Sacra lucis trinae trinam
Praedicans eximia.

5 a. Unus, inquit, cuncta regit
Deus, deos sacro fregit
Patrios litigio.

5 b. Abdit saxus hanc ab ira
Patris, vecta stat, en mira,
Montis in fastigio.

6 a. Latet virgo, sed prodentis
Hanc locustae grex pascentis
Ovium fit verius.

6 b. Raptam crine pater ellam
Flagris torquet addens cellam
Artam hinc severius.

7 a. Ast praefecto praesentavit
Pater natam, flagitavit
Poena premi varia.

7 b. Mandat praeses adorari
Deos, in hoc imitari
Patrum exemplaria.

8 a. Insons virgo hos irridet,
Praeses fremit, frendet, stridet
Ut exsensis dentibus;

8 b. Artim flagris fit punita,
Tectis cilicinis trita
Desuper stringentibus.

9 a. Minae, carcer nec assura
Membra neque quaeque dura
Vincunt pueritia.

9 b. Alba stola destinatur
Et a patre decollatur
Dira post supplicia.

10 a. Taetra patrem tis averna,
Virgo, terrent, sed superna
Tibi lucet gloria;

10 b. Illam nobis, ubi quies
Perpes est et laeta dies,
Fer post transitoria.