139. De sancta Barbara.

1 a. Laeto corde resonemus
Et in arce iubilemus
Ad ipsam cum canticis,

1b. Ex qua manant arguendi
Modi recte et vivendi
In figuris caelicis.

2 a. Quos ad primam tunc reduxit,
In Barbaram dum effluxit
Universa gratia:

2 b. In qua nulla reperitur
Negativa, sed nescitur
Mentis, carnis macula.

3 a. Ut exermis carne mente
Recto verbo inhaerente
Per amoris vinculum

3 b. Haec conclusit omne verum,
Dum ens primum claudit rerum
Per illapsum caelicum.

4 a. Martyrio et doctrina,
Castitate quasi trina
In figura disputat.

4 b. Vertex eius crucis signo
Dum munitur, cum maligno
Hoste trino dimicat.

5 a. Deum trinum unum docet,
Pater saevit, sed non nocet
Statim eius gladius.

5 b. Sponsa Christi quia credit,
Murum transit et non laedit
Velut lucis radius.

6 a. Flagellata, concremata,
Eculeo tormentata,
Adflicta suppliciis.

6 b. Inter poenas quam amoenas
Veri sentit fontis venas
Innixa deliciis !

7 a. Patris domo est eiecta,
Terram circuit ut despecta,
Denudata penitus:

7 b. Caelum orans dum aspexit,
Stola munda hanc protexit
Formata divinitus.

8 a. Eia, virgo, nos agnosce,
Sacramento nos deposce
Salvatoris refici,

8 b. Vita ista dum gravamur,

Ut aspectu mereamur

Creatoris perfici.