140. De sancto Barnaba.

1 a. Dum sphaera caeli volvitur,
Praeclara dies oritur
Barnabae apostoli;

1b. Qui spe veuturae gloriae
Commotus et dulcedine
Vana horret saeculi.

2 a. Apostolus et levita,
Clarus fide, clarus vita,
Clarus et miraculis;

2 b. Sub hac luce triumphavit
Et triumphis insultavit
Barnabas incredulis.

3 a. Pro corona non marcenti
Perfert brevis vim tormenti,
Nam manet victoria.

3 b. Ei fuit mors natalis,
Sibi poena terminalis
Vitae dat primordia.

4 a. Plenus iam sancto spiritu
Puro ducit intuitu
Saulum ad apostolos.

4 b. Antiochiam transmissus,
A fratribus recte visus
Congregat discipulos.

5 a. Divinitus confortatus
Et a Paulo segregatus
Ad Cyprum mox navigat.

5 b. A Iudaeis ergo captus
Et igni adiudicatus

Sic ad caelum properat.

6 a. O vir sancte et decore,
Laude dignus et honore
Iugique memoria,

6 b. Cuius nomen est iucundum,
Languescentem fove mundum
Caelesti fragrantia.