149. De sancto Bernardo Parmensi.

1 a. Sanctus pontifex Bernardus,
Claris natus, fragrans nardus,
Ortus de Florentia,

1b. Soporatum quem vocavit,
Miro modo visitavit
Domini clementia.

2 a. Monachili veste lata,

Nondum nota, demum grata,
Plena sanctimonia,

2 b. Adulescens in aetate,
Morum gratus honestate
Mundi sprevit omnia.

3 a. At intendens bonitati
Servos donat libertati
Pietatis gratia.

3 b. Regulariter vivebat,
Sanctitate reflorebat,
Scandit ad sublimia.

4 a. Pastor bonus stat ad postes,
Lupum arcet, fugat hostes,
Protegit ovilia.

4b. Fide Christi loricatus
Summae sedis fit legatus
Ad pellenda vitia.

5 a. Haeresum perversitates,
Tyrannorum tempestates
Pellit ab ecclesia.

5 b. Per quem trinitas beata

Est patenter operata

Multa mirabilia.

6 a. Adversantium multorum
In virtute meritorum
Saepe stravit milia.

6 b. Rota solis olim lenta
Et hic anima retenta
Aequa sunt prodigia.

7 a. Cum ad Padum sanctus ivit
Inundantem, repetivit
Flumen loca propria.

7 b. Aegros plures et infirmos
Sua prece reddit firmos,
Eiecit daemonia.

8 a. Carceratos, catenatos,
Dirae morti condemnatos
Solvit ab angustia.

8 b. Suum exitum prae dixit
Et indiciis praefixit
Temporisque spatia.

9 a. Mole carnis absolutus
Prima stola est indutus,
Iubilat in gloria.

9 b. Praesul hic et cardinalis
Nos ereptos cunctis malis
Ducat ad caelestia.