150. De sancta Bertha.

1. Orta stirpe nobili
Bertha, famula Dei,
Nostra spes et gloria.

2 a. Stirpis decus inclitum
Propter vitae meritum
Morum pinxit gratia.

2 b. Quae prolis intuitu
Traxit, non pro coitu,
Gumberti consortia.

3 a. Ambo, stirpe nobiles,
Permanserunt steriles
Dei providentia.

3 b. Sed dum tempus praeterit.
Uterque se deserit
Mente consentanea.

4 a. Ut videret Dominum,
Salvatorem omnium,
In Sion aetherea,
Bertha sprevit terrea.

4 b. O beata lumina,
Quibus talis femina
Hac in carne posita
Cernebat insolita.

5 a. Quae dum orat
Et explorat,
Quo beata
Deo grata

Condat habitacula,

5 b. Virtus Dei
Locum ei
Declaravit,
Quo paravit

Templum mater sedula.

6 a. Postquam templum
Ad exemplum
Mater illa
Hac in villa

Struxit Aveniaca,

6 b. Christi parens
Huic apparens
Moniales
Spiritales

Distinxit sub regula.

7 a. Fons huic loco deerat solus,
Quem advexit Berthae colus
Ducens viam per devia,
Quem nunc habet ecclesia ;

7 b. In qua fecit multa signa
Bertha degens, laude digna,
Morbis praebens remedia
Et expellens daemonia.

8 a. O virago gloriosa,
Quae cruoris tui rosa
Reddidisti,
Martyr Christi,
Christo testimonia.

8 b. Audi preces tui gregis,
Ut in aula summi regis
Tuo ductu
Pleno fructu

Consequamur gaudia.