162. De sancta Clara.

1 a. Gaude, caeli hierarchia,
Plaude, felix ecclesia,
Novo fulta lumine;

1b. Cui decantet melodia
Chori, cordis harmonia,
Clarae claro germine.

2 a. Haec est rosa venustatis,
Fune cincta castitatis,
Nova plantans lilia.

2b. Iesum mater dum precatur,
Nascitura praemonstratur
Lumen orbis filia.

3 a. Gaudent astra matutina,
Quod in hora vespertina
Ortu novi sideris

3 b. Caeli sidus illustratur,
In quo terrae designatur
Ortus novi foederis.

4 a. Vere sidus tu praeclarum,
Quod a sole differt parum
Et luna lucidius.

4 b. Tu quod sole sis amicta,
Carne probat hic relicta
Lucis tuae radius.

5 a. Crucis signo morbus cedit,
Turba Clarae panem edit
Christi sui munere.

5 b. Effluens Clarae claritas
Puellas sibi creditas
Docet Christo vivere.

6 a. In paupertatis horreo
Turba dum caret oleo,
Vas plenum caelo datur.

6 b. Orbem exornat flosculis,
Lucerna manens saeculis
In caelo collocatur.

7 a. Illic praeclare rutilat,

Sponsum complexa iubilat
Cum virgine Maria.

7 b. O quam clare pestes planat,
Languidorum clades sanat
Tumuli fragrantia.

8 a. Ergo laudes Clarae demus,
Claram clare personemus
Novo docti gaudio.

8 b. Et nos, mater pietatis,
Cum Maria salvans gratis
Iunge Dei filio.