169. De sancto Daniele Patavino.

1 a. Confitentes recitemus

Laudes Dei, quod debemus,
Ut testatur Raphael;

1b. Qui Tobiae reparavit

Visum, in quo praenotavit
Hoc, quod sanctus Daniel

2 a. Reparavit visum Tusco,
Cui nocte sed corusco
Vultu venit obvius

2 b. Spem promittens oculorum,
Quam medela medicorum
Denegavit penitus,

3 a. Si sepulcri visitaret

Locum ; quem cum ignoraret,
Haesitavit, huc an huc

3 b. Ire posset, sed monstratur,
Ubi quaerat, nec frustratur,
Et ut alter Abacuc

4 a. Danielem hic invenit.

In Patavum cum pervenit,
Tamen primo tumulum

4 b. Ignoravit, sed monstratur,
Quo monstrato mox sanatur ;
Sanus ad episcopum

5 a. Venit, visa recitavit
Et antistes convocavit
Clerum atque populum.

5 b. Qui cum testem Christi quaerunt,

Hunc recenti reppererunt

Sanguine purpureum.

6 a. Quem, quo ferant, dum certabant
Et certantes disputabant,
Abstulit oblivio

6 b. Mores brumae naturales,
Sed supponit aestivales
Nubium concussio.

7 a. Hoc audito sunt commoti
Omnes et se freno voti
Stringunt, ut huic martyri

7 b. Templum struant ; sic cessavit,
Quem ventorum vis conflavit,
Impetus tonitrui.

8 a. Ad precatus Danielis

Nos conserves, qui de caelis
Virginis in gremium

8b. Miro passu descendisti,

Propter culpam, quam lavisti,
Dans aeternum praemium.