219. De s. Iohanne ante Portam Latinam.

1 a. Veneremur mundo datum,
Ore Dei figuratum

Iohannem per aquilam.

11). Celsa scandit per volatum,
Mira promit per boatum
Tubae, vocem iubilam.

2 a. Dum inspectat rotam solis,
Quae debetur tribus solis,
Virtus, honor, gloria,

2 b. Monstrat mundo miris sonis
Unum esse in personis
Atque tria propria.

8 a. Cum recumbit supra pectus,
Caeli manna est refectus
Christi matris baiulus.

3 b. Hic a Deo est electus
Virgo atque praedilectus
Dei patris iubilus.

4 a. Sonum trinum modulavit,
Per quem alta complanavit
Et direxit devia.

4b. Canon atque prophetia
Atque caeli recta via
Fit per eum pervia.

5 a. Nam in penna cherubina
Et in lingua seraphina
Legem evangelicam

5b. Profert tubae voce trina,
Per quam pellit vis divina
Pestem diabolicam.

6 a. Hic est flumen, quod manavit
Paradiso, irrigavit
Terrae sparsa semina.

6 b. Omnem orbem fecundavit,
Aurum, gemmas generavit
Et cuncta genimina.

7 a. Fragrat carne plus quam rosa
Et quam murra odorosa,
Speculum munditiae;

7 b. Vitis florens et frondosa
Et oliva speciosa,
Cedrus pudicitiae.

8 a. Plus quam sol et luna plena

Et quam stella matutina

Mens eius emicuit.

8b. Non laedebant hunc venena,

Nec urebat lina plena

Olei, dum ferbuit.

9 a. Multis vitam restauravit,
Drusianam suscitavit;
Sed confectum senio

9 b. Christus eum visitavit,
Inter fratres collocavit
In suo convivio.

10 a. Dum in tumba ponebatur,
Nox obscura lustrabatur,
Et manna scaturiit.

10 b. Iam ad regnum dum vocatur,
Fac, Deus, ut reducatur,
Qui te invocaverit.